အခန်း (၁၈) ကိုအောင်နိုင် မိုးမ ကို အစွမ်းကုန် ကြိုးစားခြင်း။

278 0 0
                                    

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မချိုမချင်အပြုးဖြင့် ကိုအောင်နိုင့်ကို လှမ်းကြည့်ကာ မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ မိုးမ မှာ မျက်နှာ နီမြန်းလျှက် အသက်ရူမြန်နေတုန်း ရှိလေသည်။ ကိုအောင် နိုင်ကလည်း လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက် ၌ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး မိုးမ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ရင်သားမြောင်းတွေကို ကြည့်ကာ သရေတမျှားမျှား ဖြစ်နေလေသည်။ မိုးမ မှာ ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး၊

“ ကျမ ပုဂံခွက်ယောက်ကလေး တွေ နည်းနည်း သွားဆေးလိုက်အုန်းမယ်၊ ခနလေးပဲ ပြန်လာခဲ့မယ်”

ဟု ပြောကာ မီးဖိုဖက်ထွက်သွားတော့သည်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက် တီးတိုးပြောကြလေသည်။

“ ဘယ်လိုလဲဗျ၊ ကိုအောင်နိုင်၊ ခင်ဗျား မိုးမ ကို နည်းနည်းပါးပါး ကိုင်လိုက်ရတယ် မဟုတ်လား၊ ဘယ်လိုနေလဲ”

ကိုရင်ဦးမောင်က သူဘာမှ မမြင်မသိလိုက်သလို ဟန်ဆောင်ပြီး၊ ကိုအောင်နိုင် ဘာပြောမလဲ ဆိုတာ ကို စုပ်စုလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ကိုအောင်နိုင် ထံမှ မထင်မှတ်သော အဖြေကြောင့် သူအံသြသွားခဲ့ရသည်။

“ သိပ်အခြေအနေမကောင်းသေးပါဘူးဗျာ။ သူက တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နေတယ်ဗျ၊ ကျနော်တော့ အချိန်အများကြီးပေး ရအုန်းမယ်လို့ထင်တယ်၊ ကျနော်က ကျနော့်ဘေးမှာ လာထိုင်ပြီး ဓါတ်ပုံတွေ ကို ပြပေးဖို့ ပြောတာ မလာဘူး သူက အဲမှာပဲထိုင်နေတော့ သူ့အသားကို ထိဖို့တောင် ကျနော့်မှာ အခွင့်အရေးမရပါဘူးဗျာ”

ကိုရင်ဦးမောင် ခေါင်းစားသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင် သူ့ကို ဘာလို့လိမ်ပြောတာလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင်က၊

“ ဟေး အခု မိုးမ ဘေစင် ရှေ့မှာ ပုဂံတွေ ဆေးနေမှာပဲ၊ အခု သူ့အနောက်မှာ သွားရပ်ပြီး အထောက်တော် လုပ်ကြည့်ပါလား၊ မိုးမ ဘာပြောမလဲ သိရအောင်၊ သွားသွား စမ်းကြည့်လိုက်”

ကိုအောင်နိုင် အရမ်းပျော်သွားသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကို တချက်ကြည့်လိုက်ရင်း၊ အိုကေ ဟု ဆိုကာ မီးဖိုချောင်ဖက်ထွက်သွားတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း ဝရံတာမှ အမြန်ထွက်လိုက်ရင်း တဖက်မှ ပတ်ကာ သူတို့ မီးဖိုချောင်ဘက်ကို မြင်နိုင်သည့်နေရာသို့ သွားကာ အမှောင်ထဲမှ ချောင်းလိုက်သည်။ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်း က ကိုရင်ဦးမောင် ကို စိတ်ချမ်းသာ သွားစေပြီး သူ့လီး ကြီးချက်ချင်းမာတောင်လာသဖြင့် လက်ဖြင့် အသာ ဖိထားလိုက်ရလေသည်။

မယားတောသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)Where stories live. Discover now