မယားတောသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

အခန်း (၂၉) ကိုအောင်နိုင်ရုံးမှ လစ်ပြီး မိုးမ ဆီလာခြင်း။

မိုးမ တယောက် အခုတော့ ပြာယာခပ်ရပြီ၊ ကိုအောင်နိုင်တယောက် ပြောဆိုနေရင်းက ဖုံးကို ချပြစ်လိုက်တော့ သူစိတ်တွေ ပူလာရသည်။ မိုးမ က သူ့ကိုယ်သူပင် သူမသေခြာ၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် သူ တွေ့ချင်သလား မတွေ့ချင်ဘူးသလား ဆုံးဖြတ်မရ၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ခေါ်ပြီးတော့ ကိုအောင်နိုင်ခေါ်ကြောင်းနှင့် အခု သူ့ကို တွေ့ဖို့ လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်းကို ပြောလိုက်ရကောင်းမလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ကိုရင်ဦးမောင်က ပဲ ကိုအောင်နိုင့်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို မိုးမ ပြန်ပြောမလား မပြောဘူးလား ဆိုတာကို စမ်းသပ်တာပဲလား။ မိုးမ တယောက် ဘာလုပ်ရမှန်းကို မစဉ်းစားတတ်တော့ခြေ။

မိုးမ ရင်တွေ တဒုံးဒုံး ခုန်နေသည့်ကြားမှ ဝရံတာဘက် အမြန်ထွက်ပြီး လမ်းမဖက်ကို မျှော်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကိုအောင်နိုင် တကယ်ပြောတာလား သူ့ကို များ စနေတာလား၊ သူ့ကို ကျီစယ်နေတာ ဖြစ်ပါစေဟု မိုးမ ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဥက္ကာ တယောက် ဂိတ်နားမှာ ရပ်နေသည်ကို လှမ်းမြင်နေရသည်၊ သို့သော်လည်း ဥက္ကာက သူ့ဖက်ကို လှမ်းမကြည့်နေပေ။မိုးမ က အိမ်နေရင်း ဂျင်းရှော့ပင်နှင့် အပေါ်က အမဲရောင် လက်ပြတ်လေးကို ဝတ်ထားသည် မို့ သူ့အသားအရည် က ပိုပြီး ဝင်းနေသလို ဖြစ်နေရသည်။

ကိုအောင်နိုင်တယောက် ကိုရင်ဦးမောင် မသိအောင် သူ့အထက်အရာရှိဆီမှ နေ့တဝက်ခွင့်တောင်းကာ ရုံးမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် နှင့်က ဌာန တခုထဲ မှာ မဟုတ်လို့ သိနိုင်ဖို့ မလွယ်ပေ။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် က သူ့ဆီက တခုခု လိုလို့ သူ့ကို လာရှာရင်တော့ သူမရှိသာ သိသွားနိုင်သည်။ သို့မဟုတ်ပါက ကိုရင်ဦးမောင် ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ခြေ။

ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ ကိုယ်လုံးလေး ကို စဉ်းစားရင်း စိတ် အရမ်းပြင်းပြနေရသည်။ မိုးမ ရဲ့ ရင်သားမြှောင်း၊ မိုးမ ရဲ့ စွံကားဖွံ့ထွားတဲ့ ဖင်လုံးတွေ၊ စိတ်ကူးယဉ်ရင်း လီးဗာကို ဖိနင်းကာ၊ ကားကို အမြန်မောင်း၍ မိုးမ ဆီသို့ သွားနေတော့သည်။

မိုးမ တယောက် ဝရံတာမှ ၊ မီးဖို၊ မီးဖိုမှ ဧည့်ခန်း၊ နောက် အိမ်တံခါးဝ မှနေ၍ ဓါတ်လှေခါးပေါက် ရှိရာလှမ်းမျှော်ကြည့်၊ နောက်ဝရံတာကို ပြန်သွား၊ လမ်းမ ဖက်ကို ကား တစီးတလေများ ဝင်လာမလား ကြည့်၊ ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်နေရလေသည်။ မိုးမ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး တုံတုံရီရီ ပင်ဖြစ်နေရသည်။