Gizem, giyinme odasında bavulundaki kıyafetlerini çıkarıp dizerken abalsı da yanına geldi. Giyinme odasının tam ortasında duran pufta oturdu. "Bıraksaydın bu işleri Katy hallederdi." dedi. "Boş ver! Kendi elimin tutmasına alıştım." diye karşılık verdi Gizem. "İlahi Gizem, artık okulda değil, evindesin." diye ekledi ablası. "Neyse, anlat bakalım Amerika'da neler yaptın? Umarım derslerden başını kaldırıp biraz etrafına bakmayı akıl etmişsindir." Gizem bıkkın bir sesle "Aman Damlaaa..." diye sitem etti. "Öyle bir şey olsaydı sana söylemez miydim? Hiç aşk meşk işlerine gelemem. Hatırlıyor musun üniversite yıllarımda İngiltere'deyken sana britanyalıların laubali özel hayatlarını anlatmıştım?" dedi elindeki elbiseyi askılığa asarken. "Evet?" diye cevap verdi ablası. "İnan bana Damlacım! Amerikalılar onlardan kötü." diye devam etti. "Hayat standartları yükseldikçe, ahlaki değerleri dibe vurmuş, özgürlük adı altında yapmadıkları şey yok. Ben bizim buradaki tek gecelik ucuz ilişkileri tasvip etmez ve hazmedemezken... Nasıl bir ortama düştüğümü tahmin bile edemezsin. Tek derdim mastırımı tamamlayıp ülkeme dönmekti." Katlandığı kıyafetini rafa koydu. Ardından ablasının yanına oturup konuşmasına devam etti: "Ülkemi çok özledim Damla, ama en çokta..."dedi ve Damla neyi söyleyeceğini iyi bildiği için kız kardeşiyle birlikte söyledi: "Ezan sesini. İnce belli bardakta çay içmeyi ve babamın elinden yoğrulmuş çiğ köfteden yemeyi." Neşeli gülüşlerin ardından Damla "Biliyorum tatlım. Her yurt dışından döndüğünde aynı şeylere özlem duyuyorsun."dedi. Gizem ayklanırken "Ama bunların hiçbiri o ülkelerde yok ki..." dedi ve giyinme odasından çıkıp yatak odasına geçtiler.
Gizem yatağın her iki baş ucuna konan yaseminlere baktı,"Şu yaseminlerin güzelliğine bak Damla!" dedi ve çiçeklerin yanına varıp onları kokladı."Mmm... harika kokuyorlar." Ardından yatakta oturup sohbete devam ettiler, "Beni konuştuk yeter, sen ne yapıyorsun?" diyerek ablasının ellerinden tuttu ve "Evlenecek olmak nasıl bir duygu, heyecanlı mısın?" diye sordu. "Hem de nasıl! İlhan çok iyi biri." Bunu duyunca Gizem'in içine bir serinlik düştü. "Senin adına çok sevindim." Ve aklına takılan o soruyu sordu. "Ama hala anlamadığım şey var... Funda Hanım bu evliliğe nasıl bu kadar kolay izin verdi? Hani kendini yaşlı hissetmemek için ikimizin otuzumuzdan sonra anca evlenmemeize izin verecekti... Sen daha yirmi altısın." Derken Damla,"Buna mecburdu." diye yanıtladı. Bunu duyan Gizem, şaşkın bakışlarıyla ablasina. "Nasıl yani?" Diye sordu. "Hamileyim Gizem. Bir aylık."
Gizem bunun üzerine elleriyle ağzını kapattı. "Nee?"diye tepki vermekten kendini alıkoyamadı. "İnanmıyorum. Damla bu harika bir haber." dedi ve hemen ardından da,"Arada evlilik olmasaydı bunun için sana bi güzel kızardım biliyorsun dimi?" diye ekledi. Damla gülerek. "Evet, biliyorum." dedi. Gizem enişte adayı delikanlıyı çok beğeniyordu zaten. "İlhan eğitimli, dürüst bir adam. Sana mükemmel bir eş, çocuğuna da harika bir baba olacağından eminim." Derken elini Ablasının eli üstüne koydu. Eş zamanlı olarak Damla kendi kendine. "Annem sadece zengin bir aileden geldiği ile ilgileniyor ama..." diye mırıldandı.
Gizem birden aklına ablasının eski sevgilisini getirdi. Ayağı kalkarken. "O serseri Emre'den bin kat daha iyi biri." dedi ve "O serseriden kurtulup İlhan gibi bir bey efendi ile evlenecek olmandan çok memnunum." demeden de geçemedi. Damla başını sallayarak kısık bir sesle "Hıh, Emre!"diye söylendi. Sonra da "Hatırlıyor musun Gizem, onunla ilk kez seni iki yıl önce Amerikaya yolcu ederken hava alanında karşılaşmıştık?" O böyle söyleyince Gizem tekrar yatağa oturdu, "Nasıl unuturum? İki koca latte'yi üstüme boca etmişti.." dedi.
İki yıl önce. Havalanı...
O gün Gizem çok heyecanlıydı. Daha önce Avrupada bir çok ülkede yıllarını geçirmişti ancak Amerika'ya ilk kez gidecekti. Babası çok ısrar etse de babasının onu geçirmek için gelmesini istemedi. Annesi Funda hanım zaten gelemezdi zira spaya gitmişti. Yanında sadece ablası Damla vardı.
