Teacher's Pet

Κεφαλαιο 5

Ολίβια

Χθες ηταν η τελευταία μερα που είχα το νούμερο "1" μπροστά στη ηλικία μου. Απο εδω και περα θα υπάρχει ενα "2" να μου θυμίζει πως τελείωσαν τα εφηβικά μου χρονια.

Πλεον δεν ειμαι εφηβη. Πλεον δεν ειμαι παιδι. Πλεον δεν ειμαι νηπιο. Πλεον δεν ειμαι μωρο. Αλλα ειμαι μια ενηλικη.

Το να εισαι 20 μοιαζει να ψωνιζεις μονη σου στο σουπερμαρκετ, να τρως μακαρονια για βραδινο, να θυμασαι τυχαιες λεπτομερεις στις πιο ακυρες στιγμες της ημερας σου για εκεινον τον φιλο σου που εχεις να του μιλησεις απο τα εξι σου.

Να κοιμασαι τα απογευματα στο καναπε σου, να ανακαλυπτεις απο το Instagram πως εκεινο το κοριτσι που σου συμπεριφορταν ασχημα στο λυκειο, εχει αντρα και παιδι. Να δειχνεις πως δεν φοβασαι να εισαι μονη σου, αλλα καταβαθος ξερεις πως ειναι ο μεγαλυτερος σου φοβος. Βλεπεις σειρες και ταινιες απο τη παιδικη σου ηλικια, γιατι θες να νιωσεις αυτο το πρωτόγνωρο συναισθημα που ενιωθες και τοτε.

Πιανεις τον εαυτο σου να σκεφτεται πως θα εισαι σε δεκα χρονια απο τωρα. Που θα εισαι, αν θα εχεις το δικο σου σπιτι, τη δουλεια των ονειρων σου, ποιοι ανθρωποι απο τωρα θα συνεχισουν να υπαρχουν στη ζωη σου. Θα σκεφτεσαι πως πλεον δεν θα ζησεις ποτε τον εφηβικο ερωτα που διαβαζες στα βιβλια και εβλεπες στις ταινιες, παρακαλωντας να βρεις εναν τετοιο ερωτα.

Μολις εγινα εικοσι και συνειδητοποιω πως δεν θα ζησω τετοιον ερωτα. Με κανει να στεναχωριεμαι οταν σκεφτομαι οτι κανενας δεν θα σκαρφαλωσει στο παραθυρο μου και θα μου πει το ποσο πολυ του ελειψα σημερα. Να τρεξει μαζι μου στο κινηματογραφο να δουμε τις ταινιες που περιμεναμε πως και πως να κυκλοφορησουν. Να μετραμε τα λεπτα μεχρι να χτυπησει το κουδουνι για να βγουμε ραντεβου. Να φλερταρομε την ωρα του μαθηματος και οι καθηγητες να μας κανουν παραπονα. Ή γενικως να ζησω εναν νεανικο ερωτα.

Δεν ξερω αν θελω να κλαψω ή να γελασω, οποτε απλως καθομαι μεσσα στη σιωπη, μη ξερωντας πως να νιωσω. Δεν ξερω αν πρεπει να συγχαρω τον εαυτο μου ή πρεπει να θρηνησω για το τελος των εφηβηκων μου χρονων.

Το κινητο μου με ξυπναει απο τις σκεψεις μου και βλεπω το ονομα της μαμας στο τηλεφωνο.

«Καρδουλα μου, χρονια σου πολλα να τα εκατοστίσεις και  οτι επθυμεις να γινει πραγματικοητα. Αχ το κοριτσακι μας εγινε 20,» στο τελος την ακουω να ρουφαει τη μυτη της. Τη βλεπω να ειναι καθισμενη στην αγαπημενη της πολυθρονα και να προσπαθει να συγκρατησει τα δακρυα της.