Teacher's Pet

Κεφάλαιο 6

Ολίβια

«Γιατι μου το κανετε αυτο;» μπαινω μεσα στη σχολη και η σκεψη να φυγω τρεχοντας, περναει απο το μυαλο μου.

«Συγγνωμη, αλλα ο Ερμης ειναι αρρωστος και δεν μπορω να τον αφήσω μόνο του,» ακουω τη Ελενη απο την αλλη γραμμη και την ιδια στιγμη ενας δυνατος βηχας ακουγεται.

«Ο Νικος θα ερθει μετα και εγω τωρα θα μεινω μονη μου με τον Στρατηγοπουλο,» ξεφυσαω και ταυτοχρονα κοιταζω γυρω μου προσεχτικα μη πεταχτει απο καμια γωνια.

Σημερα ηταν η μερα που θα ειχαμε ενα ωραιο τετραωρο Ανατομιας. Ο Νικος ειπε θα ερθει απο τη τριτη ωρα, γιατι βαριεται και η Ελενη θα κατσει να φροντισει το αγορι της επειδη ειναι αρρωστος.

Φιλοι να σου τυχουν!

Μπαινω μεσα στο αμφιθεατρο και τι να δω; Πεντε ψυχες με κατι μουτρα εως το πατωμα, λες και τους εχει πεσει μια πατατα. Και καπως ετσι γνωριζουμε ολοι μας πως θα σκισει σημερα το μαθημα.

Καθομαι στη καθημερινη μου θεση, μονη, σαν το λεμονι στη ακρη του καλαθιου. Περιμενω να ξεκινησει το μαρτυριο, μπας και τελειωσει καμια ωρα για να λυτρωθουμε.

Και εκει που κυριαρχει η ησυχια, μπαινει μεσα ενα αγορι λαχανιασμενος και μοιαζει λες κι καποιος του εχει ριξει ενα κουβα με νερο. Παραξενο, πρωτη φορα τον βλεπω απο τοτε που ειχαμε αρχισει τα μαθηματα. Σκανάρω γρηγορα γυρω μου τα αδεια καθισματα και μαντέψτε; Καθεται διπλα μου. Τελεια!

«Τρελο το πάρτι εδω», λεει σπαζοντας τη σιωπη.

Γυριζω και τον κοιταζω με ενα χαμογελο που δεν ηξερα οτι ειχα προετοιμασει. «Ναι που να δεις τη ωρα της σφαγης. Καθισες και στη πρωτη θεση και εχεις καλυτερη εικονα, τυχερε!»

Χαμογελαει και αυτος, λες και του εκανα την καλυτερη προσκληση της ζωης του. «Ωραια, μου αρεσει».

Ολιβια μη κανεις γκριματσα. Μη κανεις γκριματσα. Μη κανεις γκριματσα.

Νευω ανεκφραστη και γυριζω απο την αλλη με τα ματια μου γουρλωμενα, προσπαθωντας να ξεχασω αυτη τη αβολη μικρη συζητηση.

Ακουω τη πορτα να κλεινει με δυναμη και αυτο σημαινει ενα πραγμα, ηρθε ο Στρατηγοπουλος. Γυριζω και τον βλεπω με το στομα ανοιχτο και μοιαζει σαν να βγηκε μολις απο καποιο διαφημιστικο συνεργειου μηχανικων. Τζιν παντελονι, λευκη μπλουζα, τα μαλλια του σε μια κατασταση σαν να εχει τσακωθει με τον ανεμο. Και το κερασακι στη τουρτα; Ακουμπαει το κρανος του στο γραφειο.