Teacher's Pet

Κεφάλαιο 8

Ολίβια 

«Δεν εχω καμια ορεξη για Hallowen παρτυ», γκρινιαζει ο Νικος σαν μικρο παιδι, ενω ζωγραφιζει αφηρημενα το χερι μου με το δαχτυλο του.

«Ελατε τωρα μη εχετε αυτα τα μουτρα θα ειναι ωραια. Και θα μπορεσουμε να συνδυάσουμε χριστουγεννα και Hallowen μαζι,»  πεταγεται η Φωτεινη ενθουσιασμενη απο το παγκακι, με αποτελεσμα να "ξυπνησει" η Ελενη απο το μικρο υπνακο της στον ωμο μου. 

«Να σας θυμισω οτι γραφουμε εξεταστικη τον επομενο μηνα, συν τις εργασιες και δεν εχουμε χρονο για παρτυ,» υπενθυμιζω στα παιδια για να χαλαρωσουν. Η Φωτεινη μου ριχνει ενα βλεμμα σαν να μου λεει "ασε μας κουκλα μου".

Η αληθεια ειναι οτι ουτε εγω ειχα ορεξη για παρτυ. Χιλιες φορες να κουλουριαστω στο καναπε με τη αγαπημενη μου κουβερτα και μαι ζεστη κουπα σοκολατα, παρα να τρεχω με στολη στους δρομους για το παρτυ. Και το πιο βασικο ηταν οτι επρεπε να διαβασω για τη εξεταστικη γιατι πολυ απλα τον ηπιαμε. 

Αντε τωρα να διαβασεις μεσα στις γιορτες. Μεταξυ μας, δεν προκειται να διαβασω το νιωθω. Ναι μεν θα πάρω τα βιβλια μαζι μου, αλλα θα τα παρω πιο πολυ για να αλλαξουν περιβαλλον, να μην ειναι μονο στο σπιτι.

Και ποιο συγκεκριμενα, θα απρω μαζι μου τη Ανατομια γιατι πολυ απλα αυτος ο Γοριλας θα βαλει τα πιο δυσκολα θεματα που εχουν μπει ποτε. Ειμαι σιγουρη γι΄αυτο. 

Βεβαια τωρα που το σκεφτομαι, αν τους το πω θα αρχιζουν τα "που το ξερεις εσυ αυτο;", "ποτε ειπε κατι τετοιο;" και αλλα διαφορα. 

Αρχικα, να ξεκαθαρισουμε μερικα πραγματα. Πρωτον, μιλαμε για τον Μαξιμο Στρατηγοπουλο, το ατομο ειναι ειδικος στο να βασανισει τους φοιτητες και για να απαντησεις στις ερωτησεις του θα πρεπει να κλεισεις συμφωνια με ουτε εγω δεν ξερω ποιον. 

Και δευτερον, μου το ειπε πριν τρεις μερες. Τοτε που με πηγε στο σπιτι με τη μηχανη του. Ακομα δεν θα ξεχασω τη καρδια μου να χαροπαλευει μεσα μου απο τη ταχυτητα που ετρεχε...

Πριν 3 μερες...

Δεν ανεβαινω σε μηχανη ποτε στη ζωη μου. Σε ολη τη διαδρομη ελεγα το "Πατερ ημων" πανω απο πεντε φορες.

«Νικολαιδη φτασαμε. Μπορεις να με αφησεις τωρα», ακουω τη βαρια φωνη του Στρατηγοπουλου να με προγειωνει αποτομα στη παραγματικοτητα. 

Ανοιγω τα ματια μου αποτομα και παρατηρω γυρω μου οτι τα κτιρια δεν τρεχουν μαζι μας. Το τοπιο ειναι σταθερο και η καρδια μου αρχιζει να ηρεμει μετα απο ολη αυτη τη περιπετεια.