PENALTI

0.5

şarkı:öyle kolay aşık olmam,canozan.

İnsan travmalarını,korkularını,geceleri uykularını kaçıran düşünceleri ne zaman yener?Hep takılı mı kalır düşüncelere ve içseslere,yoksa hayatına devam edebilir mi?İşte ben bunun cevabını hala öğrenemedim.Geçmişe takılı kaldım ve oradan çıkamıyorum.Neden?Onu da bilmiyorum.Nereye gittiğimi bilmeden ve haritasız bomboş bir yolda ilerliyorum ama nereye gittiğimi bilmiyorum bile.Sadece kendimin olduğu karanlık bir odadayım sanki.Çıkamıyorum,hareket edemiyorum.Sevdiklerime ulaşamıyorum.Sadece kaybettiklerimleyim.Ve yaşadıklarımla.

"Selin,neden bunu yaptın?Söyle kızım neden yaptın?Niye öldürdün oğlumu vicdansız velet!NİYE ÖLDÜRDÜN ÇOCUĞUMU NİYE ÖLDÜRDÜN?!"

Neredeyim ben?Neden buradayım?Hiçbir şey göremiyorum,tepeden gelen beyaz ışık gözümü alıyor.

Sanki bir tiyatrodayım,ama tek izleyicisi benim.Konusu da benim,karakteri de benim.Kendimi görüyorum,4 yaşında.Babannemi görüyorum,bana saldırmaya çalışıyor.Ve babaannemin arkasında annemi görüyorum.Güçlükle babaannemi tutuyor.

"Anıl'ımı öldürdün!Canım oğlumu,canımın yarısını aldın benden!Al,benim canımı da al!Kurtul bizden!Uğursuz çocuk!"

"Anne yapma!Kes sesini artık!Selin hiçbir şey yapmadı,asıl suç o şerefsiz gemi kaptanında.Acıma tuz basma Berna anne!Suçsuz kızıma değil kocamı ezen gemi kaptanına kız!Küfret,bir şey yap ama herkesi zor durumda bırakıyorsun şuanda!"

"Savunma o veledi bana!Suçsuzmuş,o ne şeytandır o biliyor musun?Anlıyorsun değil mi acımı?Seninki en azından yaşıyor be!Benimkini ben 2 gün sonra kendi ellerimle toprağa vereceğim!"

Kulaklarım uğuldamaya,gözlerim bulanıklaşmaya başladı.Yanaklarımdan istemsizce yaşlar süzüldü.Konuşmak istedim ama yapamadım.Dudaklarımı açıp kapattım ama yapamadım.İnkar etmek istedim belki de,babamı ben öldürmediğimi.Sadece bir kaza olduğunu söylemek istedim.
O zamanlar ölüm kavramının ne olduğunu bile bilmediğimi söylemek istedim belki de.

"Anıl'ımın,canım oğlumun,kendi biricik babanın katili sensin Selin,sensin.SENSİN!Uğursuz!Defol bu evden!Siktir git!Git yoksa ben her yerini yolacağım!Masum rolü oynamayı kes artık!"

Ve perdeler kapanır,salona büyük bir pus ve karanlık çöker.Ama kız orada kalır,olmuşları düşünür,olacakları düşünür.Uyumaz,uyuyamaz,uyutmaz...

Etkisinden çıkamaz.

Ter içinde ve nefes nefese uyandım.
Bu bu haftaki 3.kabusum.
Artık uyuyamayacağımı biliyordum,ama yine de bir şekilde uyumak zorundaydım.Öncelikle saate baktım.

03.57

"Harika,gece dörtte güne başlayan bir benimdir herhalde.Aman ne iyi."

Yatağıma geri yatıp tekrar uyumayı denedim,sonuç şaşırtmayan bir hayırdı.
Bir daha denedim,yine olmadı.

Oflayarak yataktan kalktım.

"Uyku ilaçlarına kaldık yine iyi mi?Bunları içe içe kendi sağlığımın ağzına sıçacağım bu gidişle."

Uçağın saati öğlen falan olsaydı uyku hapı aldıktan sonra kendim uyanmam imkansız olurdu.Ama uçak akşam on birde.O yüzden verimli olmasa da güzel bir uyku çekebilirdim.Tüm günümü uyuyarak geçiririm ama olsun.En azından ortalıkta mosmor göz altlarıyla dolaşmam değil mi?