[ព្រឹកថ្ងៃថ្មី សកលវិទ្យាល័យឆាងអ៉ីន]
***ជុងហ្គុកអង្គុយក្រាបក្បាលដល់តុកំពុងតែសម្ងំគេង ពេលនោះជេហូបនឹងស៊ូហ្គាក៌បានដើរចូលមកដល់
៊« យ៉ាងម៉េចហើយហ្នឹងជុងហ្គុក » ជេហូប បានដើរមកទះស្នាររបស់ជុងហ្គុករួចក៌សួរទៅកាន់គេតែគេមិនតបឆ្លើយមកវិញសោះ
« យើងសង្ស័យតែរឹងបាត់ហើយទេដឹងវៃ » ស៊ូហ្គា
« រឹងក្បាលឯងអី » ជុងហ្គុកងើបមុខឡើងទាំងភ្នែកនៅបិទនៅឡើយឆ្លើយទៅស៊ូហ្គា
« ហើយឯងដូចទ្រុងបាក់បៀរសម្បើមម្ល៉េះ យប់មិញមិនបានដេកទេហេ៎? » ជេហូបបន្តសួរ
« យើងដេកតើ!តែប្រហែលមកពីនៅយប់ពេកហើយព្រោះយប់មិញនៅញ៊ាំអីជាមួយជីមីន »
« អឺហើយចុះនិយាយអញ្ចឹងជីមីននៅឯណាមិនមកទេហេ៎ថ្ងៃនេះហ៎? » ស៊ូហ្គាសួរបន្ត
« មកតើ នៅទីនេះ » ជីមីនបានដើរមកពីចម្ងាយរួចក៌ស្រែកឆ្លើយតបជំនួសជុងហ្គុក
« ហើយឯងទើបតែមកពីណា៎ហ្នឹងហ៎? » ស៊ូហ្គា
« នេះយើងមកពីទិញរបស់ទាំងអស់ហ្នឹងហើយចង់សាកបន្តិចទេ? » ជីមីន ឆ្លើយរួមទាំងលើកថងនំនឹងទឹកដោះគោឡើងមក
« ហើយឯងនឹកឃើញអីបានជាទិញរបស់មកញ៊ាំបែបនេះហា៎? » ជេហូបដើរទៅកៀកករួចសួរទៅកាន់ជីមីន
« យើងមិនចង់ចេញទៅញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់នៅឯខាងក្រោម។យើងចង់នៅក្នុងថ្នាក់ព្រោះចង់នៅមើលមេរៀនដើម្បីត្រៀមប្រឡងនោះអី ទើបបានជាទិញរបស់ទុកញ៉ាំឲ្យហើយកុំឱ្យពិបាក។ » ជីមីន
« ជាសិស្សល្អទោះយ៉ាងណាក៏មិនភ្លេចការសិក្សាដែរ ឯងនេះពិតជាគួរឱ្យស្រឡាញ់មែន។ » ស៊ូហ្គាសរសើរជីមីនរួចក៏បានយកដៃទៅច្បិចថ្ពាល់របស់គេ
**ក្រឺងៗៗ
[សំឡេងជួងបានបន្លឺឡើងពួកគេបានដើរទៅតុរៀងៗខ្លួន។នៅពេលដែលចូលមកកាន់តុរបស់ខ្លួនជីមីនបានដាក់គូថអង្គុយចុះ រួចជុងហ្គុកបាននិយាយទៅកាន់គេថា]
« ឯងទំនេរដែរអត់ថ្ងៃនេះ? »
« ថ្ងៃនេះនឹងថ្មើរណាទៅ? »
« គឺពេលចេញពីរៀននោះអីថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសៅរ៍ក្រែងរៀនតែមួយម៉ោងទេមែនទេ »
YOU ARE READING
ជាមិត្តណា៎បាទ
Viễn tưởngយើងចាត់ទុកឯងជាមិត្តមិនមែនមិត្តធម្មតាប៉ុន្តែជាមិត្តរួមព្រលឹងរបស់យើង
