"ဖူဝင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား"
ကိုကိုက သူ့ရဲ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆိုလာလေတယ်။ ကိုကိုဟာလေ သူနဲ့ပက်သက်ရင် အစစအရာရာသိပ်သတိရှိတတ်တာပဲ။ သူရဲ့အမူအရာတွေကြည့်ရုံနဲ့ သူဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ သိသည်အထိ ကိုကိုဟာသူ့ကို သူ့ညီလေးအရင်းလိုသိပ်ချစ်မြတ်နိုးတယ်ထင်ပါရဲ့။ သူလည်း ကိုကိုလက်ကိုပြန်ဆုပ်ကိုင်းရင်း ပြုံးပြလိုက်ကာ
"ကိုကိုကောစိတ်လှုပ်ရှားနေလား ဒီကနေ့က Fresher welcomeနေ့ဆိုတော့ ကျတော်သိပ်စိတ်လှုပ်ရှာတာပဲ"
ဖူဝင်းကသူ့လက်ကိုပြန်ကိုင်ကာပြောပြလာတယ်။ ဖူဝင်းရဲ့လက်ကလေးတွေက ချွေးလေးတွေတောင်စို့လို့.. ကိုကို့ရဲ့ကလေးလေးကအဲ့သလောက်တောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေရလား။
"ဘာစိတ်လှုပ်ရှားစရာရှိလဲ စီနီယာတွေလည်းရှိနေတာ ကိုကိုတို့ကိုကူညီပေးမှာပေါ့"
"အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးကိုကို ကျတော်စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ တစ်ခြားအကြောင်း"
ဖူဝင်းက သူ့မျက်နှာကိုတိုက်ရိုက်မကြည့်ဘဲ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းမျက်နှာလေးဖြင့်ပြောလာလေတယ်။ သူလည်း မျက်ခုံးလေးပင့်ပြလိုက်တော့ ဖူဝင်းဆီမှ ရယ်သံတစ်ချက်ထွက်လာကာ
"ကိုကိုကတော့လေ ဒီနေ့မှာ ကျတော်တို့ရဲ့စီနီယာတွေကလည်း ကျတော်တို့နဲ့တူတူရှိနေမှာလေ ဖိမစ်လည်း ရှိနေမှာကိုကိုရဲ့ စောနက ကိုကိုမြင်လိုက်လား ဖိမစ်ကလေ duty coat အဖြူလေးကိုဝတ်ပြီး ကျတော့်နားကဖြတ်လျှောက်သွားတာ ချောလိုက်တာကိုကိုရယ် ကိုကို..ကျတော့်ကိုသူသိမှာပါနော် ပြီးတော့ကျတော်ဘယ်လိုနေသင့်လဲဟင် ကိုကို့အမြင် ကျတော့်ပုံစံက ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ"
ဖူဝင်းကသူ့ကိုစိုးရိမ်ပူပန်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့မေးလာလေတယ်။ ဘယ်သူ့ရဲ့ထင်မြင်ချက် ဘယ်သူဘာပြောပြောဂရုမစိုက်တတ်တဲ့ ကိုကို့ဖူဝင်းက အခုတော့ဖိမစ်ဘယ်လိုမြင်မလဲဆိုတာကို တွေးပူနေတယ်တဲ့လား။ ကိုကိုမင်းစိတ်အဆင်ပြေသွားအောင် ဘာပြောရပါ့...
"ဖူဝင်း ကိုကို့ကိုကြည့်"
ကျတော့်စကားကိုကြားတော့ ဖူဝင်းက နာခံစွာနဲ့ သူ့ကိုပြန်ကြည့်လာတယ်။
YOU ARE READING
ဝေခွဲ၍မရလေသော......
Fanfictionဖူဝင်းတန်ဆိုတဲ့လူသားလေးဟာလေ ကျတော့်အတွက်တော့ နွံတစ်ခုလိုပါပဲ။ ခြေချမိတဲ့နေ့ကစလို့ ကျတော့်မှာ ရုံးနိုင်တဲ့ခွန်အားရှိနေရင်တောင်မှ မရုန်းဘဲ ကျတော်ဟာ ဒီနွံထဲမှာပဲ အကြိမ်ကြိမ်နစ်မြှုပ်စေချင်မိသည်အထိပေါ့....
