Artık sona geliyordum. İçimde bulunan duygu patlamasını bu kadar çok üstüne gitmem beni de kötü etkiliyordu bir yerde. Karşısına nasıl çıkacaktım peki ? Nerde oturduğunu, nerde çalıştığını bile bilmiyordum. Belki de evli ve 2 çocuk babasıydı. Herşeyi göz önüne alarak karşısına çıkmam gerekirdi. Bu soruların cevabını almam için sanırım Koca Adam'ı takip etmem gerekiyordu. Günler geceleri kovaladı ve sonunda beklediğim gün haftasonu geldi. Yine o gün olduğu gibi sahile gitmiştim. Aynı oturduğum bankta onu bekliyordum. Bu sefer biraz umutsuzdum. Sona doğru yaklaşıyor olmamdan kaynaklıydı belki de. Çok geçmeden ilerden koşarak gelen birini ona benzettim. Ki benzettiğim gibi değil evet oydu. Şu zaman kadar düşündüğüm ona kullanacağım kelimeler hepsi uçup gitmişti. Acaba yapmasam? Hayır hayır artık sona gelmişken burdan geri dönemezdim. Tam yanımdan geçti ki bende arkasından yavaş yavaş takip etmeye başladım Koca Adamı. Sonunda güzel bir evin önünde durdu ve kapıyı çaldı. Belki ailesinden biri belki de eşi açacaktı kapıyı. Bu kocaman heyecanlı bekleyişin sonunda kapı açıldı...
