Güneşin suratıma vurduğu dakikalarda dün geceden ağırlaşmış olan gözlerimi açmaya çalışırken buldum kendimi. Sonuna kadar açılmış pencereden çapaklı gözler ve dağınık bir saçla birlikte kafamı dışarı çıkardım. Bugün hafta sonuydu. Yani öğleye kadar uyuyabildiğim ve gözlerimin uyku fazlalığından kapaklarına şişlik verdiği günlerden biri. Midemden gelen o kocaman sesle birlikte odadan kendimi attım. Kahvaltı yapacak kadar aç değilim ama bi kahve beni kendime getirirdi. Artık güneşi bana yansıtan güzel havanın tadını çıkarmak icin dışarı çıkmam gerekiyordu. Kulaklıktan çalan yüksek ses müzik ile birlikte kendimi kaptırmış olacağım ki arkadan çalan korna sesinin farkına bile varmamışım. Kendime gelmemi sağlayan korna sesiyle birlikte her zaman gittiğim sahilde nefesim kesilene kadar koşar bir şekilde yürümeyi tercih ettim. Artık yorulmuştum. Bir banka kendimi attığımı biliyorum. Sonrasında kafamı çevirdiğim ve gözlerimin ona rastladığı anlar..
