Bembeyaz bir elbise içerisinde yaşlı tatlı bir teyzeydi kapıyı açan. Ohhh.. Neyse ki düşündüğüm kötü şeylerle karşılaşmamıştım. Artık evini de biliyordum. Bu da birşeydi benim için. Günü güzel bitirip kendi evime dönmüştüm. Beni de kapıda karşılayan minik dostum Hera vardı. Bu gece son olmalıydı. Artık yarın bir şekilde karşısına çıkmalıydım. Çok fazla bekleyecek birşey yoktu. Zaman su gidip akıp geçiyordu en güzel anlarda. Engel olabilsem durdursam onu gördüğümde kocaman akıp giden zamanı...
Sabah yine yatağıma vuran güneş ışıklarıyla uyandım. Bugünün önemi büyük, ağır, duyguluydu.. Yine yeniden sahile gittim. Bilmiyorum belki Hera bahanesiyle bir konuşma başlatırdım belki başka birşey. Ama bugün sonu olmalıydı duygu yığınımın. Bir kaç saat beklememe rağmen henüz gelmemişti. Ne yapacağımı düşünürken evinin adresinin bildiğim aklıma geldi bir an da. Tamam gideyim iyi hoş da. Kapıyı çaldığım zaman ne diyecektim? Oldu ki teyze açtı "Pardon teyzecim, Koca Adam içerde mi ? " diye mi soracaktım. Beynimin kitlendiği dakikalardayız yine...
