SONSUZ BOŞLUK

11. BÖLÜM: SOLMUŞ DAL.

Keyifli Okumalar!

Bölümün Şarkısı: Göksel - Acıyor

🫂

O içimdeki solmuş her bir dalı yeniden filizlendiriyordu...    

🌷

Onunlayken yalnız olmaktan korkmuyordum. Çünkü artık ben, eski ben değildim...

O kendi odasında yalnızlığına mahkum olan Umay değildim.

Hayat öyle garip bir şeydi ki, şu birkaç saniye içinde bile ne olacağını bilmediğimiz bir bilinmezlikte yaşıyorduk aslında...

Ve eski ben şu hallerimi görse asla inanmazdı bu yaşadıklarıma...

O dört duvar arasında kendi duygularının bile farkında olmayan, içindeki umutları tek tek solduran, kalbini biri ile doldurmaktan delicesine korkan... Yıpranmış bir kişiliktim...

Ben buydum.

Kendimi bildim bileli hem de...

Ta ki hayatımda bazı şeyler değişene kadar...

❤️‍🩹

Dershanenin kapısın tam önündeydim. Dün geceden sonra zor toparlanmıştım, hatta şu an bile ayakta durmam mucize gibi bir şeydi.

Kendimden beklediğim şekilde davranışlar sergiledim... Bundan pişman değildim. Eski ben olsa belki de bu yaptığım, söylediğim  şeylerden sonra yok olurdu...

Ama şu an ki ben asla pişmanlık duymuyor hatta yaptığım şey içinde huzurlu hissediyordum.

O ne haldeydi bilmiyordum... En son gördüğümde yeterince kötü gözüküyordu. Derse gelecek mi onu bile bilmiyordum.

Sabah aramak istedim ama elim o tuşa basamadı...

Belki de aramalıydım, nasılsın diye sormalıydım. Ama yapamadım.

Yine kaçtım duygularımdan...

Dershanenin kapısından içeri girecekken motosiklet sesini duyar duymaz olduğum yerde durup arkamı hızla döndüm.

Onun olma ihtimalini düşündüm... 

Ama yüzüm aniden düşmüştü...

O değildi... 

Gece kendi hakkında dediği tek şey ailesi ile arasında bir problem olduğunu ve bunu halletmesi gerektiğini söylemişti. Belki de bu yüzden bugün gelmeyecekti.

'Yaz Efe'ye en fazla ne kaybederiz?' diyen iç sesim yine hatırlatmıştı kendini. Ama ilk kez haklıydı yazsam en fazla ne kaybederdim?

Hızla telefonumu çantamdan çıkarıp ona yazmaya koyuldum. En son uygulamaya girdiği saat gece bana geldiğini söylediği saatti...

Günaydın...

Hızla yazdığımı geri sildim. Böyle mi yazacaktım çocuğa geceden beri sesi soluğu çıkmıyordu.

Geceden beri aklımdasın, mesajı görür görmez ara beni.

Diye yazıp gönderdim. Başka ne yazacağımı bilemedim çünkü, en net şekilde yazdığımı düşünüyordum.

Tek dileğim iyi olmasından yanaydı.

İçeri doğru girecekken "UMAY!" diye bağıran birinin sesini duydum. "BEKLESENE KIZIM!" arkamı hızla döndüm. Bağıran Badeydi...