Güneşin Doğumu \\ Yalı Çapkını

2. Sezon • "Kaçamak"

İyi okumalar!

****

Seyran gözlerini aralayıp etrafa bakarken kendini her sabah olduğu gibi kocasının kollarının arasında buldu.

Ferit'i uyandırmamaya çalışarak yana kaydı ve doğruldu. Sırtını yatak başlığına yaslayıp ellerini karnına koydu. İki buçuk aylık hamileydi ve karnı az da olsa belli oluyordu. "Günaydın bebeğim. Umarım bugün güzel bir gün olur. Beni yorma olur mu?" Durdu ve gülümsedi. "Anlaştığımızı düşünüyorum."

Üstündeki pikeyi atıp yataktan kalktığında kıyafetlerini seçip banyoya girdi. Günlük sabah rutinini yapıp karnına kremini sürdükten sonra üzerini değiştirip, saçlarını topladıktan sonra banyodan çıktı.

Ferit'in hala derin bir uykuda olup kendi yastığına sarıldığını görünce gülümsedi ve odadan çıktı. Güneş'in odasına indiğinde kapıyı araladı ve babası gibi oyuncak bebeğine sarılmış derin bir uykudaydı. "Aynı babası." Diye söylendi Seyran kendi kendine. Yüz olarak kendisine benzese de davranışları tıpa tıp babasıydı.

İlerleyip yatağın kenarına oturdu ve eğilip kızının yüzüne gelen saçlarını geriye itti. "Güneş'im, uyanma vakti anneciğim. Hadi uyan."

Güneş kıpırdanıp gözlerini açtı. Elleriyle yüzünü ovuştururken "Günaydın anne."  Demeyi ihmal etmedi.

Seyran gülümsedi kızına. Uzanıp yanaklarından öptü. "Günaydın bebeğim. İyi uyuyabildin mi?"

Güneş başını evet anlamında salladı ve prenses figürlü örtüyü üstünden atıp yatakta doğruldu. "Bugün ne yapacağız anne? Dün babam bana yatmadan önce yarın sana bir sürprizim var demişti. Ne sürprizi?"

"Bunu sana ben değil, baban söyleyecek tatlım. Onun sürprizi sonuçta. Hem baban hala uyuyor, hazırlan da gidip babayı uyandıralım."

Güneş heyecanla başını salladı. Kendi banyoya elini yüzünü yıkamaya giderken Seyran da kızına yeşil bir elbise çıkarıp giyinmesi için Güneş'e verdi. Güneş giyindikten sonra annesine saçlarını ördürttü.

Güneş elbisenin eteklerini tutup kendi kendine dönerken "Güzel oldum mu anne?" Diye sordu. Öyle tatlı görünüyordu ki Seyran dayanamayıp kızını tekrar öptü yanaklarından.

"Çok güzel oldun bir tanem." Dedi Seyran.

"Senin kadar mı güzel?"

Seyran güldü. "Benden bile daha güzel. Hadi gidip babayı uyandıralım."

Güneş önden koşarak odadan çıktı ve hızlıca merdivenlerden çıkıp odadan içeriye daldı. Babasının hala uyuduğunu görünce ellerini yüzüne götürüp kıkırdadı. Odaya giren annesine dönüp "Anne, babam çok uykucu. Baksana nasıl uyuyor." Dedi.

"Evet," dedi Seyran gülerken. "Git uyandır bakalım o zaman."

Güneş koşturarak yatağın üstüne çıktı ve zıplamaya başladı. "Baba! Hadi kalk! Sabah oldu, uyanma vakti!" 

Ferit seslerle gözlerini açıp yatakta zıplayan kızına baktığında gülümsemesen edemedi. Yatakta sırt üstü yatıp yüzünü ovuşturdu elleriyle. "Günaydın güzelim. Bu ne güzel bir uyandırma şekli böyle." Dedi alayla.

Güneş sesli bir şekilde gülüp babasının üzerine atıldı. "Sana da günaydın babam." İnce kollarını babasının boynuna doladı, başını hep yaptığı gibi omzuna yasladı. Ferit de kızını sararken saçlarına sayısız öpücükler de bırakmayı ihmal etmedi. Kızının o güzel kokusunu içine çekti.

Seyran ise onları izliyordu. Her sabah böyle bir manzarayla güne başlamak onun için en güzel şeydi. Asla sıkılmazdı bu manzarayı izlerken. Onun huzuru buydu, bu kadardı. Elleriyle karnını okşarken bebeğine onu unutmadığını hissediyordu. İçinden, sen de birkaç ay sonra bu güzel aileye dahil olacaksın bebeğim ve senin aramıza katılacağın günü biz hep heyecanla bekliyor olacağız, dedi.