🌙BELEN SULTAN🌙

8.BÖLÜM;ZAMAN

4 AY SONRA..

Zaman diye bir kavram varmıydı ?

Yoksa biz insanlarmı uydurmuştuk ?

Zaman acıyı unutturmazdı,uyuştururdu.

Yalandı.

Zamanın unutturduğu hiçbirşey yoktu.

Önce ailemden koparılmıştım sonra , pargaya atılmıştım.

Pargada beni istememişti.

Oda beni kovmuştu.

Osmanlıya sürüklenmiştim .

Ve buradan sürüklenemeyeceğimi biliyordum.

Çünkü ben eski ben değildim.

Aşıktım.

Her zerresine.

Onun için yapamayacağım hiçbirşey yoktu.

4 ay geçmişti o zalim suikasten.

Tedavi edilmişti.

Ve kurtulmuştu .

İyileşmişti.

Zaman almıştı,çünkü yaralanan sadece bedeni değildi.

Ruhunuda yaralamışlardı.

Zedelemişlerdi gururunu .

Devleti için birşeyler yaparken haince sırtından bıçaklanmıştı.

Onu iyileştiren bendim.

Yaralarını saran,her gece başında bekleyen,kabus görünce uyandırıp,öpüp,koklayan,su içeren bendim.

Annem derdi ki hep iki insan birbiriyle daha çok şey yaşarsa o kadar birbirlerine bağlanır derdi.

Haklıymışta.

Hadi kolaysa şimdi alıp götürsünler beni aşkımın yanından.

Kim cürret edebilirdi ki ?

Hiçkimse.

Müsaade ettirmezdim.

8 aylık hamileydim.

Banu çoçuğunu doğururken ölmüştü.

Banu ölmüştü.

O benim düşmanım değildi.

Aile düşmanımızdı.

Benim değil.

Onun ailesi ve benim ailem düşmandı ,ben değildim banuya düşman.

Ama o olmayı seçmişti.

Ne yapabilirdim ?

Bir kızı olmuştu banunun .

Yani amaya ' nın.

Amaya tıpkı yüzü gibi melek yüzlü bir sultan doğurmuştu.

Kırgın gitmemişti bana.

Kızını bana emanet etmişti.

Şehzademiz bunu duyunca elbette canı sıkıldı.bana ona sen bakmak zorunda değilsin demişti.

Ama ben bunu seve seve yapardım.

Amaya demeseydi de yapardım ya.

Ama yinede benim karnıma bakıp da teselli olmuştu.

Onu teselli eden de bendim.

Şehzadem kızının ismini Dilruba koymuştu.

Sultan murad hem yakında yapacağı sefer için şehzademize bir bilgilendirme mektupu, hemde Dilruba için tebrik etmişti.