Depend on him

• Chapter 4 •

- خیلی خب!
خانوم‌ها و آقایون
همه به این جا توجه کنن.

مرد سیاه پوستی که در حال اجرای رقص جامائیکایی و نشون دادن فرهنگ غنی اون جا بود، رو به مسافران هواپیما گفت و محتویات لیوانش رو سر کشید.

- همین الان به اون قسمت از جشن رسیدیم که باید-

-رومن؟!

یکی از مهمانداران هواپیما همون طور که موبایلی رو توی هوا تاب می‌داد، به مرد نزدیک شد و حرفش و قطع کرد.

ر- چی شده اندرو؟

اندرو گوشیِ موبایل رو به اون مرد سپرد و لب‌هاش و نزدیک گوشش برد.

ا- یه پیغام فوری برات اومده

رومن بلافاصله به اون قسمت از پیغام‌ها که فقط مختص به یک شخص خاص بود رفت و با دیدن تکستی که همه‌‌ی کلماتش با حروف کپیتال نوشته شده بودند، ابروهاش و بالا انداخت.

ر- باید بگم برنامه تغییر کرده بچه‌ها
اندرو؟ به خلبان بگو دور بزنه!

••••••••••••••••••••••••

- این فوق العاده شده!
سعی کن از زاویه‌ی پایین‌تری عکس بگیری چارلز
این ژست عالیه لئو از جات تکون نخور
کمرون نور و از سمت راست تنظیم کن
کارتون حرف نداره بچه‌ها

لیزی، مسئول عکسبرداری پروژه‌ی تبلیغاتی‌ای که برای برندهای مختلف کار می‌کرد، در حال رهبری اعضای تیم بود و همه رو به نحوی مشغول کار خودشون کرده بود.

لئو که نیم ساعتی می‌شد توی یک پوزیشن قرار گرفته بود و در معرض فلش‌های دوربین قرار داشت، کوفتی خفیفی توی بدنش احساس می‌کرد و در تلاش بود مثل یک حرفه‌ای رفتار کنه و در همون وضعیت بمونه.
گریم سنگین روی صورت و بدنش دیگه داشتن آزاردهنده می‌شدن و اگر یه کم دیگه توی اون وضعیت درازکش می‌موند خوابش می‌گرفت.

- خیلی خب بچه‌ها دیگه کافیه
همگی خسته نباشید
می‌تونین برای استراحت برین

با دستور لیزی برای توقف کار، نفسش رو به شدت بیرون فرستاد و سعی کرد سرجاش بنشینه.
امروز توی مود بی‌حوصله‌ و عبوسش قرار داشت و خبری هم از لبخندهای شیرین همیشگی‌اش نبود.
قطعا این مسئله ارتباط مستقیمی با نبودِ سه روزه‌ی راجر و دلتنگی برای اون مرد داشت.

لیزی که از ابتدای کار حواسش به حالات کلافه‌ی فرد دوست داشتنی‌اش بین تموم همکارهاش بود، سمت اون مرد رفت و کنارش روی صندلی نشست.

- چی لئوی عزیز ما رو اینجور پکر کرده؟!

لئو که احساس صمیمیت و ارتباط نزدیکی با لیزی داشت و اون زن میانسال احساس خوبی بهش می‌داد، کش و قوصی به بدنش داد و سعی کرد کمی با اون صحبت کنه.