Ya ÖL, Yada YAŞA (1.KİTAP)

1.BÖLÜM-Seçim

Hikayemize başlamadan önce...

Lütfen bölümleri oylamayı ve bölüm hakkında düşüncelerinizi,
Yaptığım herhangi bir hatayı belirtin.

Sadece yaptığım hatayı belirtmeniz bile bana destek olacaktır.

Şimdiden keyifli okumalar dilerim

🎶 Şarkı 🎶 - Odetari- You're too slow

☠️☠️☠️

1.BÖLÜM-Seçim

Hayat,Her yaşayan Canlı için bir ilaç,bana karşı ise hep ölümcül bir yara iziydi.

Hayat,beni kendinden uzaklaştırdı ve bu hâle gelmeme sebep oldu. Şimdi ise düştüğüm hâlime gülüp, 'Daha kötü olacaksın...' diye fısıldıyordu...

Ne acı,değil mi?

Hayatın size dost değilde düşman olması?

Çenemden boynuma doğru düz bir çizgi alarak dökülen kanlar,elimde bulunmuş olan bıçak,bıçağın üzerinde olan kan lekeleri,ve son olarak ise bunu yapmaya zorlanmış bir kadın bedeni...

İşimi bitirdikten hemen sonra,nerede ise öldürmüş olduğum tamıtamına 32 cesedi ortadan kaldırmaya başladım.
Yarattığım bu katliamı kapatmaya...

Cesetleri,dar bir büyüklükte ve oldukça kötü kokan bir odaya yerleştirdikten sonra kapıyı kapatıp üstüne bir de kilitledim. Bunu yapmamda ki amacım ise şu idi,
Dar ve berbat kokan bir odaya kimse girme cesaretinde bulunamazdı. Bu sayede yaptığım kirli işi,kirli ellerim ile kapatmış oluyordum. Ancak elbette bu odaya birileri girecek ve bu kaosu görecekti. Öldürdüğüm kişilerin Aileleri,yıllarca bana hakaret te bulunacak ve peşime düşecekti. Çünkü ben sadece mesleğini eline almak isteyen 32 üniversite mezunu öğrencinin hayatını çalmıştım.

Ben korkunç bir Suikastçıydım.

İşimi hallettikten hemen sonra,herzaman ki ağır adımlarım ile cama doğru yürüdüm. Ve cama geldiğim sırada dışarıdan, "Aman Tanrım! Mavi Ejder burada! Kaçın!" diye haykıran Balo üyelerinin çığlıklarını işittim. Ve ardından ise sözde adaleti üzerine suçluları yakalayan,ancak sadece para için kendi canlarını feda eden Yalakacı Polislerin sesini...

Ah...Para,kişiyi yola getiren tek şey olabilirdi.

"Lanet olası sürükler,hepinize günü geldiğinde ölümün en lezzetlisini tattıracağım. Ama siz bunu bile fark edemeyeceksiniz..."diye sessizce fısıldadım kendi kendime camdan lanet olası Korie ve Kuro'ları incelerken.

Polis sesleri daha çok yakından gelmeye başladığında,artık gitme vaktimin geldiğini anladım. Cama yumruk atarak kırdığımda,çığlık sesleri gittikçe artıyordu. Ama bu umurumda değildi. Çünkü sürekli yaşadığım bir olayı kötüye alacak değildim.

Camdan bacaklarımı sarkıtıp profesyonel bir şekilde ters takla atarak çatı kısmına çıkmayı başardım.
Elim yara bere içinde idi. Yumruk yaptığım elime baktığımda,dökülen kanlar beni kışkırtıyordu. Dudaklarım sinsi bir şekilde bir yana kıvrıldı ve tatlı tatlı kana bakarak sırıtıp, "Ah,Emi. Bu şaheseri ilk defa görmüyorsun,güzelim. Şimdi eve gidip eserimizi onarma vakti."diyerek dişlerimin arasından bir yılan gibi tısladım.