''ဘာလို့တစ်ကားထဲအတူစီးရမှာလည်း မစီးနိုင်ဘူး!! မစီးနိုင်ဘူးလို့''
''ချန်း ဒယ်ဒီထပ်မပြောချင်ဘူးကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်ကားထဲဝင်တော့ ''
''ဟင့်အင်း''
ကျောင်းလွယ်အိတ်လေးကိုလွယ်ကာ ဆိုးပြနေသည်းသားဖြစ်သူကိုjaehyunကြည့်ကာ ကျစ်ကနည်းဆုတ်သတ်လိုက်မိ့သည်။ဘေးတွင်ရပ်နေသည့် အနှီးလူသားလေးရဲ့မျက်နှာသည်သားဖြစ်သူရဲ့အမူအရာလေးတွေကိုကြည့်ကာ ထိန်းမရစွာပျက်ယွန်းနေ၏ ။နောက် သူဘက်ကိုမျက်နှာလှည့်လာကာ အားတုန့်အားနာသည့်ဟန်ဖြင့်ပြောလာလေသည်။
''ဒီလောက်ကြီးအထိမလိုပါဘူးသူဌေးမင်း....သခင်လေးတို့နဲ့တစ်ကားထဲအတူထည့်ပေးလောက်အောင်အထိ ကျွန်တော်အခွင့်မယူဝံ့ပါဘူး''
ထိုစကားသည် တည်ငြိမ်နေသည့်သူစိတ်ကိုဒေါသဖုံးလိုက်သလိုပင်။ထိုအနှီးလူသားဘေးရပ်နေသည့် ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာလေးမှာလည်းမာန်လေးတွေရှိနေပေမဲ့ သားငယ်ရဲ့လုပ်ရပ်ကြောင့်အနည်းငယ်တော့ပျက်ချနေ၏။jaehyunအံ့ကိုကြိတ်ကာသက်ပြင်းချ၍ ဆူပူစွာဆိုးပြနေသည့်သားဖြစ်သူကို အော်လိုက်မိ့သည်။
''Lee Haechan!!! အခုချက်ချင်းကားထဲမဝင်ရင်ငါရိုက်ပြီးအိမ်ပြင်ထုတ်ရမလား ပြောစမ်းအခု!!''
''(Sod)! ဒယ်...ဒယ်ဒီသားကိုအော်တယ် အင့်hyungဒယ်ဒီသားကိုရိုက်မလို့တဲ့''
အခုမှအိမ်ထဲကထွက်လာသည့် မတည့်ပါဘူးဆိုသည့်အကို့ဖစ်သူကိုဖက်ကာ ပြောနေပုံကသနားချင်သဖွယ်။သူသိသည်...သားငယ်ဟာထိုမိန်းမလိုမူရာမာရာလေးများလိုက်ရမှ။သို့သော် ထိုမိန်းမကိုမ,ချစ်မနှစ်သက်သလောက်သားငယ်လေးကိုတော့ သိပ်ချစ်ကာအလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်နေမိ့တာသူကိုယ်တိုင်အသိပင်။ဒါပေမဲ့ သူအလိုလိုက်သည်ဆိုတာအခုလို ရိုင်းစိုင်းကာဆိုးသွမ်းပြနေဖို့မဟုတ်။
သားကြီးသည် သူကိူမျက်မှောင်ကြုံ့ကာတစ်ချက်ကြည့်၍ငိုထားသည့်သားငယ်ရဲ့ ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်စလေးကိုဖိသုတ်ပေးကာ ပြောလာလေ၏။သားကြီးပုံစံကြည့်ရတာ သူအော်လိုက်သည့်အသံကြောင့် အိမ်ထဲကပြေးထွက်လာပုံပင်။အမြဲအေးသည်လို့ထင်ရသည့်သားကြီးသည် ဒေါသထွက်လာရင်တော့ထိုပုံစံလူရိုးလေးကပျောက်သွားတတ်တာ အခုလိုပင်။
