'' ေမာင္သူငယ္ေလး စားေလကြဲ႕
ဒါေလးကငါးပိရည္တို႔စရာ ဒါေလးက
ေတာၾကက္စစ္စစ္ကြဲ႕ ေမာင္သူငယ္ေလးတို႔
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ စားေတာင္စားဘူးပါ့မလားကြယ္ အဝသာစား ''
ေျပာလဲေျပာ ဟင္းေတြလဲ တခြၽတ္''ထည့္''
ေပးေနတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး
သာဒင္ သူရွိတာေတာင္ ဒီအိမ္ကလူေတြသိေသးရဲ႕လားဆိုၿပီးေတြးလိုက္မိေသးျပန္တယ္
ဧည့္သည္ဆိုသည့္ ျဖဴစုတ္စုတ္ ၿမိဳ႕ႀကီးသား
ကလဲ ဘယ္ဘဝထဲကငတ္လာသည္မသိ
အေမထည့္ေပးသမွ်ကို ဝင္ေအာင္ကို
ထိုးထည့္သြင္းၿပီး အမွန္အကန္ကိုစားေနေလသည္ အျမင္ကပ္လာသည္မို႔ သာဒင္
ညစ္ပတ္ပတ္ အႀကံတစ္ခုရသြားေလသည္
'' စားသာစား ၿမိဳ႕ႀကီးသားေရ
ငါးပိရည္က တယ္လက္ဆက္သဗ်
ညေနကမွ ေလာက္ေကာင္ေတြအပီအျပင္နဲ႕ကို
ေမႀကီးက ႀကိဳထားတာ ''
'' ေဝါ့! အဟြတ္...အဟြတ္! ''
'' ဟတ္သာဒင္! နင္ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ
ေကာင္းကင္...ရရဲ႕လား ''
'' သားကေတာ့ေလ! ေမာင္သူငယ္ေလး ေရေသာက္လိုက္...ေရာ့'' ''
'' ေမႀကီးကလဲဗ်ာ ၿမိဳ႕ႀကီးသား
စားေကာင္းေအာင္ လက္ဆက္တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပတာပါဗ် ''
'' တယ္! ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ေလ
နင့္အေဖသာရွိရင္ နင္ေခါင္းေပါက္ေနၿပီ ''
'' ရ...ရပါတယ္ ႀကီးေတာ္ ကြၽန္ေတာ္အဆင္
ေျပပါတယ္ ''
'' ေမာင္သူငယ္ေလး ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြဲ႕
ငါးပိနဲ႕ေလာက္ ေ႐ႊနဲ႕ေက်ာက္တဲ့ကြဲ႕ ''
'' အဟြတ္! ဟုတ္ကဲ့ ''
'' ေမႀကီးရယ္ ေကာင္းကင္ကိုအားနာလိုက္တာေနာ္ ေမႀကီးသားကေတာ့ေနာ္ ထုသတ္ခ်င္လိုက္တာ ''
'' ဟဲ့သမီးေလး...မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုစကားေတြေျပာေနတာတုန္း
ငါ့သမီးေလး ၿမိဳ႕ႀကီးျပၿပီး ေရာက္သြားမွ ရိုင္းလာတယ္ေနာ္ ''
'' ေမႀကီးရယ္ အဲ့ေလာက္ႀကီးလဲမဟုတ္ရပါဘူး ''
ၾကာျဖဴသြယ္၏စကားကို သာဒင္က စကားစ
ျဖတ္ၿပီး ယခုလိုေျပာလိုက္သည္
'' အဲ့ထက္ဆိုးတာ ''
'' နင့္လိုမ်ားမွတ္ေနလား အမူးသမား ''
