Our Anime Story❤

Chapter 4❤

Έμεινα με ανοιχτό στόμα. Αυτός με κοιτούσε και προσπαθούσε να μην ξεσπάσει στα γέλια.

-"Anyway να το πάρκο"

Έδειξα το πάρκο και πρόσεξα πόσα παιδιά είχε. Όλοι ήταν εδώ. Το πάρκο ήταν μεγάλο, μια μεριά ειχε γκράφιτι, μια άλλη κάτι σαν πύργο και μια άλλη ένα παλιό κτίριο. Γενικά ήταν τέλειο για εμάς τους έφηβους. Χωριζόμασταν σε ομάδες και ο κάθε ένας έπερνε μια μεριά. Συνήθως έπερνα με την παρέα τα γκράφιτι για να βγάλουμε σελφι. Ναι ναι πείτε με ψώνιο τώρα.

-"Δεν είναι κακό" είπε.

-"Φυσικά και δεν είναι αφού εγώσε έφερα"

-"Μικρή σουτ" είπε και ανακάτεψε τα μαλλιά μου.

Αμέσως μας πλησίασαν κορίτσια. Έκανα βήματα προς τα πίσω και άνοιξα το κοριτσο ραντάρ μου ώστε να βρω την Ελίζα.

-"Σιααα" φώναξε και έπεσε πάνω μου.

-"Θα με πνίξεις ντεεε" είπα.

-"Μου έλειψες ρε. Πως και μας έκανες την τιμή;"

-"Εε να είπα να μην στεναχωρήσω τους φαν μου"

Γελάσαμε μαζί και αρχίσαμε να περπατάμε προς την παρέα της Ελίζας.

-"Είναι και ο Δημήτρης εδώ. Για σένα ήρθε ρεε"

-"Ναι καλά, σκατούλες μπλε"

Χαιρέτησα τα παιδιά και κάθισα κοντά στην Ελίζα.

-"Ακούσατε για αυτό το μανάρι μου ήρθε; Τον λενε Ντειμον και είναι νέος στην πόλη. Καλά σκέτο κουκλί δεν παίζετε"

"Σιγά καλέ πρόσεχε εσύ. Καλά αυτή η κοπέλα έχει πάει με οτι ζωντανό αρσενικό υπάρχει" σκέφτηκα.

-"Σια θες να πάμε μια βόλτα;" πρότεινε ο Δημήτρης.

-"Ναι"

Περπατήσαμε λίγο πιο μακριά από τους άλλους σε κάτι στενάκια. Ήταν ακόμα μέρα όποτε έβλεπα μην πατήσω καμιά κουράδα όπως την αλλή φορά. Αφήστε μεγάλο δράμα. Δέκα φορές έπλυνα τα παπούτσια μέχρι που χάλασαν από το νερό.

-"Ξέρεις... Εδώ και καιρό μ'αρέσει κάποια. Αλλά δεν ξέρω πως μα της το πω δεν δείχνει πολύ ενδιαφέρον"

-"Δεν δείχνει γενικά ή μόνο σε εσένα;"

-"Γενικά νομίζω"

-"Μπορεί να μην το πηγαίνει το γράμμα η κοπελιά. Τι να κάνουμε δεν είμαστε όλες εύκολες"

Με αυτό γύρισε και με φίλησε. Ντα φακ;; Για μένα έλεγε τόση ώρα; Μα φυσικά δεν δείχνω ενδιαφέρον αφού ο τύπος αλλάζει γκόμενα από μέρα σε μέρα μην πω κάθε ώρα. Προσπάθησα να τον σπρώξω αλλά ήταν πιο δυνατός από μένα. Ααα ρε Αναστασία όταν έλεγε η μαμά σου να τρως όλο το φαΐ για να δυναμώσεις εσύ του κεφαλιού σου. Φατα στην μάπα τώρα. Ευτυχώς ξέρω ξύλο και του έριξα μια στην "οικογένεια" με αποτέλεσμα να τον κάνω να πέσει κάτω. Άρχισα να τρέχω με full speed και έφτασα στα παιδιά.

-"Δεν με είδατε ποτέ ρεμάλια καταλάβατε;" είπα.

Με κοιτούσαν σαν να έβλεπαν φάντασμα. Έγνεψαν όλοι ναι και άρχισα να ξανατρέχω. Πίσω μου είδα έναν εξαγριωμένο Δημήτρη και κρύφτηκα σε μια γωνίτσα. Πήγα να βγω όταν ένα χέρι με τράβηξε και έπεσα μέσα σε ένα θάμνο. Ήταν ο Ντειμον με το χέρι στο στόμα μου και μου είπε ψιθυριστά να κάνω ησυχία. Ο Δημήτρης πέρασε από μπροστά μου και άκουσα να βρίζει. Ωχχχ έκανα βλακεία μεγάλη.

-"Γιατί σε έβριζε αυτός;" ρώτησε ο Ντειμον.

Του είπα γρήγορα τι έγινε και ξέσπασε σε γέλια.

-"Σκάσε ρε. Κινδυνεύει η ζωούλα μου. Εσύ γιατί κρύβεσαι τεντιμποϊ μου;"

-"Όλες οι κοπέλες μου κολλάνε σαν βδέλλες. Έφυγες και εσύ δεν ξέρω και καλά το πάρκο και έκανα ότι μου βγήκε. Κρύφτηκα εδώ. Εε αν σε ξανα πειράξει ο βλάκας θα έχει να κάνει με εμένα στο λέω"

-"Αντρακλα μου εσύ" είπα και αρχίσαμε να γελάμε.

Άλλο ένα παρτ. Ελπίζω να σας άρεσε. Byee

Αναστασία ❤