Our Anime Story❤

Chapter 12❤

-"Γιατί κρύφτηκες;" ρώτησε ο Ταιλερ καθώς με βοήθησε να σηκωθώ.

-"Γιατί σήμερα είναι η χειρότερη μέρα. Ήρθαν δύο παιδιά στο σχολείο που δεν πολύ συμπαθώ. Βασικά τον έναν. Τον άλλο απλά εμμ.. " κομπιασα. "Τι αν του εξηγώ τώρα" είπα από μέσα μου

-"Αν δεν θες να πεις δεν με πειράζει τι κανείς με το αγόρι σου" είπε με την ίδια έκφραση όπως και την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε.

-"Δεν είναι αγόρι μου προς θεού. Απλά νιώθω πολύ άβολα γιατί τον είδα να φιλιέται με μια και νομίζει οτι τον θέλω" είπα.

-"Πολύ μπλέξιμο" είπε.

Όταν πήγε να βάλει τα ακουστικά του εγώ του τα πήρα και άκουσα ξανά το πιάνο. Καθίσαμε δίπλα από ένα δέντρο και ακούσαμε μουσική. Το κουδούνι για να φύγουμε χτύπησε αλλά δεν δώσαμε σημασία. Ακούμπησα το κεφάλι μου πίσω και έκλεισα τα μάτια. Ο ρυθμός ήταν τόσο μαγικός. Σε ταξίδευε σε ένα άλλο μέρος.

-"Είναι καταπληκτικό" είπα με κλειστά μάτια.

-"Ευχαριστώ"

-"Παίζεις κάποιο άλλο μουσικό όργανο;" ρώτησα.

-"Βιολί και θέλω να μάθω ηλεκτρική κιθάρα" είπε και τα μάτια του γυάλιζαν σαν μικρού παιδιού.

-"Εγώ θέλω να μάθω ντραμς" είπα.

-"Αχ πρέπει να φύγω. Με περιμένουν για φαγητό;" είπα. "Να σε ρωτήσω θες να έρθεις α φάμε μαζί; Να δούμε και καμιά ταινία. Έχουμε και αρμόνιο στο σπίτι" είπα ενθουσιασμένη.

-"Καλά" είπε.

Στην διαδρομή του εξηγούσα ότι η οικογένεια μου είναι λίγο περίεργη.

-"Χαχαχαχα" γέλασε.

"Είναι πανέμορφος όταν γελάει" σκέφτηκα και κοκκίνισα.

-"Φτάσαμε" είπα και έδειξα την πολυκατοικία μου.

Ανεβήκαμε επάνω και ξεκλείδωσα.

-"Μαμά έχουμε κόσμο" είπα.

-"Η μαμά έφυγε για δουλειά" πετάχτηκε ο αδερφός μου και κοίταξε πίσω μου. Παρατηρούσε τον Ταιλερ μέχρι που τον έσπρωξα και έκανα νόημα στον Ταιλερ να περάσει.

-"Από εδώ ο ενοχλητικός αδερφός μου Πέτρος"

-"Ταιλερ" είπε.

-"Πέτρος"

Ούτε τα χέρια δεν έδωσαν. Ο αδερφός μου το γομάρι έκανε μια γκριμάτσα και έφυγε στο δωμάτιο του. Εγώ έδειξα μια θέση στον Ταιλερ γιατί έχει κοντοσταθεί σε μια γωνίτσα.

-"Μακαρόνια τρως;" ρώτησα.

-"Ναι" είπε.

Όταν φάγαμε πήγαμε στο δωμάτιο μου. Ακούσαμε μουσική φάγαμε πατατάκια και ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Με το τσιγκέλι του τα έβγαζα στην αρχή αλλά μετά άρχισε να μιλάει.

-"Πρέπει να φύγω" είπε.

-"Οκει" είπα.

-"Πέρασα πολύ ωραία. Καλό βράδυ" είπε και έφυγε. Πρόσεξα ότι τα αυτιά του είχαν κοκκινίσει και κοκκίνισα παραπάνω. Έκλεισα την πόρτα και μπροστά μου εμφανίστηκε ο αδερφός μου.

-"Μπα σε καλό σου με κοψοχόλιασες" είπα.

-"Τι παίζει με τον τύπο;" ρώτησε.

-"Τίποτα" είπα

-"Ναι καλά. Πρόσεχε μου φαίνεται επικίνδυνος" είπε με σοβαρό βλέμμα.

-"Μικρέ σταμάτα. Δεν το ξέρεις όπως εγώ"

Περίμενε.. Σκέφτηκα. Ούτε εγώ τον ξέρω καλά. Πρέπει να μάθω παραπάνω για αυτόν. Θέλω πραγματικά να μάθω.

Πάνω είναι η φώτο της Σιας μας. Ββ

Αναστασία ❤