Our Anime Story❤

Chapter 20❤

Την επόμενη μέρα η μαμά με είχε πάρει βόλτα να δω την θεία μου. Για κάποιο λόγο την θυμόμουν. Η μαμά μου δάκρυσε όταν την αναγνώρισα. Μετά από λίγο φύγαμε και γυρίσαμε σπίτι. Κάθισα να δω τηλεόραση όταν ξαφνικά το κεφάλι μου άρχισε να πονάει. Εικόνες και αναμνήσεις άρχισαν να εμφανίζονται.

-"Αναστασία;" φώναξε η μαμά μου και έτρεξε δίπλα μου.

-"Ο Πππ... " έλεγα.

-"Τι;"

-"Ο Πέτρος φταίει που χτύπησα. Θυμήθηκα τα πάντα. Με έσπρωξε" είπα.

Η μαμά μου έμεινα άναυδη.

-"Δεν το πιστεύω μα γιατί.."

-"Χτύπησε έναν φίλο μου" είπα.

Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα ο Πέτρος.

-"Γιατί με κοιτάτε έτσι;" ρώτησε.

-"Γιατί θυμήθηκα" είπα.

Άρχισε να ιδρώνει και τα μάτια του σκοτείνιασαν.

-"Πέτρο θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Την ίδια σου την αδερφή;" φώναζε η μαμά μου.

-"Δεν είναι αδερφή μου. Νομίζεις δεν ξέρω; Επειδή παίζω τον χαζό δεν είμαι κιόλας. Ξέρω ότι είμαι το μπάσταρδο της οικογένειας" φώναξε ο Πέτρος.

-"Τι;" ψέλλισε η μαμά μου.

-"Τι εννοείς;" ρώτησα.

-"Η μαμά ξέρει. Ξέρει ότι δεν είμαι από τον ίδιο πατέρα με εσένα Αναστασία. Η καλή μας μαμά πήγε με έναν από κάποιο μπάρ με αποτέλεσμα να μείνει έγκυος" έλεγε σχεδόν κλαίγοντας.

-"Είναι αλήθεια" είπε η μαμά. "Ήταν μια στιγμή αδυναμίας αλλά ο πατέρας σου είναι αυτός που σε μεγάλωσε και σε αγάπησε για δικό του παιδί"

-"Σορρυ που χαλάω την σαπουνόπερα αλλά εγώ που κολλάω; Και γιατί ήσουν τόσο θυμωμένος μαζί μου Πέτρο;" ρώτησα.

-"Ότι έγινε ήταν πάνω στον θυμό μου. Καλύτερα να πω ζήλια. Αναστασία ποτέ δεν σε είδα ως αδερφή. Λυπάμαι πραγματικά για ότι έγινε" είπε και δάκρυα άρχισαν να πέφτουν.

Παρόλο που με είχε τρομάξει δεν άλλαζε το γεγονός ότι ήταν ο μικρός μου αδερφός. Τον αγκάλιασα και τον καθησύχασα όπως όταν είμασταν μικροί.

-"Απλά ας το ξεχάσουμε και ας προχωρήσουμε" είπα.

Πέρασαν δύο μήνες. Λύσαμε όλα τα οικογενειακά και όλα κυλούσαν κανονικά. Το σχολείο πήγαινε καλά και σε λίγο θα ήταν οι χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ο Ταιλερ δεν μου μιλούσε ούτε έστελνε και στο σχολείο με απέφευγε. Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Απλά ένιωθα σαν να υπήρχε ένα ψυχρό κλίμα ανάμεσα μας.

-"Γη καλεί την Σια;" είπε η Ελίζα.

-"Συγνώμη κάτι σκεφτόμουν"

-"Τέλος πάντων σε συγχωρώ γιατί είμαι και μεγαλόψυχη"

-"Χα. Χα. Χα."

-"Λοιπόν τι θα κάνεις τα Χριστούγεννα;" ρώτησε.

-"Σπίτι μάλλον εσύ;"

-"Θα φύγω Αθήνα και μετά Κρήτη" είπε.

-"Τι ωραία. Ζηλεύω" είπα και αναστέναξα.

-"Πάμε χτυπάει το κουδούνι" είπε και φύγαμε για την τάξη.

Αλλο ενα παρτ. Εντάξει αδίκησα πολυ τον Πέτρο στην αρχή δεν ειναι κακουλης απλα την αγαπαει. :'( ο Ταιλερ το γομάρι ουτε σημασια να της δωσει. Αντρες!!!

Αναστασία ❤