Our Anime Story❤

Chapter 18❤

Ταιλερς POV

Περπατούσα προς το σπίτι όταν ξαφνικά με βάρεσε κάποιος στην κοιλιά. Μια συμμορία άρχισε να με δέρνει και ο ένας έβγαλε ενά μαχαίρι. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν ο αδερφός της Αναστασίας.

-"Δεν θα την ξαναπλησιάσεις. Αν της πεις οτιδήποτε θα σε σκοτώσω. Και εκείνη μαζί" είπε και έφυγε.

Με είχαν χτυπήσει άσχημα. Έφτασα σπίτι και περιποιήθηκα τις πληγές μου. Δεν έπρεπε να πω τίποτα.

Πέτρος POV

-"Σκάσε σου είπα" φώναξα και την έσπρωξα. Χωρίς να το καταλάβω χτύπησε το κεφάλι της στην γωνία του τραπεζιού και έπεσε κάτω. Αίμα άρχισε να εμφανίζετε και εγώ είχα παγώσει. Γιατί δεν καταλαβαίνεις; Δεν σε βλέπω σαν αδερφή αλλά σαν γυναίκα. Άρπαξα το κινητό μου και κάλεσα ασθενοφόρο. Πήρα πετσέτες και πίεζα το σημείο με το αίμα. Όταν έφθασε το ασθενοφόρο την πήγαν στα επείγοντα και με έβγαλαν έξω από το δωμάτιο. Κάθισα και τηλεφώνησα στην μάνα μου. Της είπα απλά οτι απλά χτύπησε όχι οτι εγώ την έριξα. Μετά ήρθε η μάνα μου και άρχισε να φωνάζει.

-"Που είναι η Αναστασία; Πως είναι;"

-"Μαμά ηρέμησε. Θα μας ενημερώσει σε λίγο ο γιατρός" είπα.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και ένας γιατρός ήρθε προς το μέρος μας. Άπειρες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου εκείνη την στιγμή. Και πιστέψτε με ήταν οι χειρότερες.

-"Είστε μαζί με την κοπέλα;" ρώτησε.

-"Ναι. Πείτε μου γιατρέ είναι καλά η κόρη μου;"

-"Είναι καλά αλλά..."

-"Αλλά τι;" ρώτησα.

-"Έχει αμνησία. Δεν θυμάται τίποτα" είπε με μισή καρδιά.

-"Παναγία μου, αυτό το κακό μας έλειπε. Μπορούμε να την δούμε;" ρώτησε η μαμά μου.

-"Ναι αλλά δεν θα σας αναγνωρίσει" είπε.

Μπήκαμε στο δωμάτιο που την είχαν και την είδα να κάθεται και να βλέπει τηλεόραση.

-"Αναστασία μου;" είπε η μαμά.

Αναστασίας POV

Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο. Το κεφάλι μου πονούσε ελάχιστα και μια νοσοκόμα ήταν δίπλα μου.

-"Πως νιώθεις;" ρώτησε.

-"Καλά. Τι έγινε. Που είμαι;"

-"Χτύπησες και σε έφεραν εδώ" απάντησε.

Καθώς προσπαθούσα να θυμηθώ ένας δυνατός πόνος με διαπερνούσε. Η πόρτα άνοιξε και μια γυναίκα με έναν νεαρό μπήκαν μέσα.