In Our Own World

Part 9

အခန်း (၉)

- လမ်းသွယ်လေး​၏ အဆုံးတွင် တည်ရှိသည့် ခြံစည်းရိုးအဖြူရောင်ကို သေသပ်စွာခတ်ထားသော တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးတစ်လုံးသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာဖြင့်ရှိနေလေ​၏။

- အိမ်နှင့်ခြံဝန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးကြားတွင်တော့ အလေ့ကျပေါက်သော အပင်ငယ်လေးများက အစီအရီရှိနေကြသည်။

- အိမ်ထဲတွင်တော့ ပရိဘောဂဟူ၍ များများစားစားသိပ်မရှိ။

- တခြားသော လူနေအိမ်များနှင့် မတူစွာ တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်လို့နေ​၏။

- ထိုအိမ်လေး​၏ တစ်ခုတည်းသော အခန်းအတွင်းတွင်တော့ ဆော့မက်သရူးဆိုသည့် ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှိနေလေသည်။

- အိပ်ခန်းတွင်းရှိ အိပ်ရာထက်၌ လှဲ၍ မနေ့ကအကြောင်းများကို မက်သရူး ပြန်တွေးနေမိ​၏။

-------------------------------------------------------
[မနေ့က]

- မက်သရူး အတန်းသန့်ရှင်းရေးအတွက် တာဝန်ကျသောကြောင့် ညနေကျောင်းကပြန်တော့ အတော်ပင် နောက်ကျနေလေပြီ။

- ပုံမှန်ပြန်နေကျဖြစ်သော လူရှင်းသည့် ဖြတ်လမ်းမှပင် မက်သရူးပြန်လာခဲ့သည်။

- လမ်းကွေ့တစ်ခုအရောက်တွင်မူ မက်သရူးရှေ့သို့ လူတစုရောက်လာပြီး မက်သရူးသွားမည့်လမ်းကိုပိတ်ကာ ရပ်လိုက်ကြသည်။

- အသားကျနေသည့် ခြေထောက်များက လှည့်ပြေးဖို့ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း နောက်ကျသွားချေပြီ။

- မက်သရူး​၏ အင်္ကျီဂုတ်နေရာမှနေ၍ ဆောင့်ဆွဲထားခြင်းကို ခံရသောကြောင့် မက်သရူးပြေး၍မရတော့။

- လူပြတ်သည့် လမ်းသွယ်တစ်ခုဆီသို့ ဆွဲခေါ်ခြင်းခံသွားရပြီးသည့်နောက် ထိုလူစုထဲမှ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသူသော အင်္ကျီအပြာရောင်ဝတ်ထားသည့်သူမှ

"မင်းက ဆော့ဝူဂျင်းရဲ့သားမလား"

"----"

"မင်းအဖေဘယ်မှာလဲ?"

"မသိဘူး"

"အသားမနာချင်ရင် မေးနေတုန်းမှာ ဖြေလိုက်နော်"