အခန်း (၁၀)
[တနင်္လာနေ့]
- ဆောင်းဟန်ဘင်း ဝီရိယကောင်းကာ ဒီနေ့အစောကြီးနိုးနေသည်။ အရင်နေ့တွေဆို ကျောင်းသွားဖို့အရေး သူ့အမေက အနောက်မှ လိုက်အော်နေရမြဲပင်။
- ဒီနေ့တော့ စောစီးစွာပင် ပြင်ဆင်ပြီး၍ မနက်စာ ထမင်းစားပွဲတွင် အဆင်သင့် ဝင်ထိုင်နေ၏။
"အမယ် ဒီနေ့ ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား။ အဖေကြီးရေ ရှင့်သားကိုလည်းကြည့်ဦး"
- ထမင်းစားပွဲထိပ်၌ ထိုင်ကာ သတင်းစာဖတ်နေသော အဖေက ဟန်ဘင်းကိုလှမ်းကြည့်သည်။
"သားကအစောကြီး ကျောင်းသွားတော့မလို့လား? ဖေဖေ ကုမ္ပဏီသွားရင် တခါတည်း သားပါလိုက်ခဲ့လေ။ ကျောင်းရှေ့မှာချပေးခဲ့မယ်"
"အာ... ရတယ်ဖေဖေ။ သားဝင်စရာလေးရှိလို့"
- အရင်နေ့များဆိုလျှင် ဟန်ဘင်းမနက်စာစားဖို့ ဆင်းလာသည့် အချိန်များတွင် ဖေဖေက ကုမ္ပဏီသို့ သွားနှင့်ပြီဖြစ်သည်။
- ဒီနေ့တော့ မက်သရူးနှင့်ချိန်းထားသည့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ဟန်ဘင်းအစောကြီးထဲက နိုးနေခဲ့၏။
- မက်သရူး ကျောင်းသွားသည့် အချိန်နှင့် လွဲသွားမည်စိုးသောကြောင့် မက်သရူးတို့လမ်းထိပ်သို့ စောစောသွားကာ စောင့်နေချင်သည်။
- ထို့ကြောင့် အမြန်ပြင်ဆင်ပြီး မုန့်စားဖို့ဆင်းလာရာ ဖေဖေနှင့် မနက်စာစားပွဲ၌ ယခုလို ဆုံရခြင်းပင်။
--------------------------------------------------
- မနက်စာကို ခပ်သွက်သွက်စား၍ ဟန်ဘင်းအိမ်ကထွက်လာခဲ့၏။
- မက်သရူးတို့လမ်းထိပ်ရောက်တော့ လမ်းထိပ်၌ရှိသော အုတ်ခုံလေးတွင်ထိုင်ကာ မက်သရူးအား စောင့်နေခဲ့သည်။
- သိပ်မကြာခင်မှာပင် လမ်းထဲ၌ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကာ လျှောက်လာသော မက်သရူးအား လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။
"မာရှူး"
- ဟန်ဘင်း မက်သရူးအား အော်ခေါ်ရင်းနှင့် လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်၏။
"မင်းရောက်နေတာကြာပြီလား"
"မကြာသေးပါဘူး ခုနလေးကမှရောက်တာ"
DU LIEST GERADE
In Our Own World
Fanfictionbinthew fanfic (complete) "မင်းနဲ့ငါက ဘာဆိုင်လို့လဲ" - (ဆော့မက်သရူး) "ငါကဆိုင်ချင်တယ် ဆိုရင်ရော.. ငါမင်းကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ဆော့မက်သရူး" - (ဆောင်းဟန်ဘင်း)