Pistolen en Rozen

Hoofdstuk 17

Een paar uur later is er nog steeds niemand gekomen om mij op de hoogte te brengen. Ik besluit om naar huis te gaan om mn telefoon te pakken.

Als ik weg wil gaan wordt er aan me arm getrokken. 'Ben jij Sarah Lamoui?' vraagt een vrouw. 'Eh, ja?' zeg ik. 'Kom maar met mij mee.' Ik loop achter haar aan. 'Waar gaan we heen?' vraag ik. 'Dat zie je zo wel, maar we gaan in iedergeval niet naar je hoerenmoeder.' Ik kijk haar aan en mijn ogen worden groot. 'WAT ZEI JE OVER MN MOEDER?! NIEMAND PRAAT ZO OVER HAAR! WIE DENK JE WEL DAT JE BENT! KEHBAH!' schreeuw ik. 'Hou je bek, voordat je hetzelfde mee maakt als je moeder. En niet zo hard praten, iedereen kan je horen, slet.' Ik kijk om me heen en heb door dat iedereen naar ons kijkt. 'LEKKER! LEKKER! IEDEREEN MAG ME HOREN! WIE BEN JIJ EIGENLIJK?!' schreeuw ik nog steeds. 'Ik, ik ben de vriendin van je vader! Je vader en ik hebben een affaire. En mijn neefje heeft ervoor gezorgd dat je moeder is het ziekenhuis belandt is. Niemand weet van de affaire tussen mij en je vader. We gaan al 3 maanden met elkaar.' zegt ze rustig.

Mijn ogen worden groot... Ik kan het niet geloven.. Daarom is mijn vader vaak weg.. Zehma voor 'werk'. Misschien huilde mn moeder daarom... Nee, ze zal het tocht weten...? IK HAAT MN VADER! Hoe kan hij me moeder dit aandoen! 'Weet hij dat je neefje mijn moeder dit heeft aangedaan, en hoe is hij binnengekomen! En... en... Wie is je neefje?!' ik heb het niet eens door, maar ik huil. Er lopen tranen van mijn ogen naar mijn wangen. 'Lieverd, ik ben je nieuwe moeder. En mijn neefje.. Eh.. Dat gaat je niks aan! Maar... Ik kom bij jullie intrekken! Gezellig he?' Ik voel de woede naar boven komen, en voordat ik het weet chilt mijn vuist op haar onderkaak. Oepsie, mijn fout.

Ze legt haar hand op haar wang en schreeuwt het uit van de pijn. Ondertussen zijn er veel mensen bij komen staan. De zusters halen me weg van en brengen haar naar een kamertje. Wat deed ze hier üperhaupt? Ik maak me los van de zusters en ren weg. Waar zal ik naar toe gaan? Naar huis? Ja, dat is een goed idee. Dan kan ik gelijk mn telefoon pakken. Zou Souf er al zijn?

Ik leg 1 sprintje naar huis, het is hier maar 10 minuten vandaan. Toen ik er was zag ik overal politie auto's. The fuck? Ik liep de portiek binnen en liep naar de 3e verdieping. Toen ik bij mn deur was aangekomen was hij al open. Ik liep naar binnen en zag Soufiane en zijn vrienden zitten in zijn kamer. Ze verstopten zich volgens mij. 'Souf? Wat doen jullie? Waarom staan er overal politiemannen?' hij kijkt zn vrienden aan en kijkt dan naar mij. Als hij iets wil zeggen komt er een politieman binnen. 'JA, HIER ZIJN ZE. HIER! KOM SNEL!' roept hij. 'Fuck..' fluistert Soufiane. De politiemannen komen er aan en pakken Soufiane en zijn vrienden. Ze slaan ze in de boeien. 'Souf! Wat is dit!' Ik trek aan de politiemannen. 'Wat doen jullie, laat ze met rust!' schreeuw ik. 'Sorry, Saar..'