Pistolen en Rozen

Hoofdstuk 9

Hey! Ik heb meer dan 800 lezers dus zoals beloofd, komt hier een nieuw hoofdstuk!

Hij lacht naar me en ik voel zijn lippen tegen mijn lippen. Hij zoent me zacht en intens tegelijk. Ik geniet ervan totdat ik mijn ogen open doe. Ik kijk achter Marouane en ik zie Adam boos toekijken. Ik geef een gil en duw Marouane van me af.

'Wat doe je!' schreeuwt Marouane. Ik duw hem opzij en zie geen enkel teken van Adam. Op dat moment komt mijn moeder met Adam binnen gestormt.

'Wat is er eh benti?' vraagt mijn moeder bezorgt. Ik kijk haar aan en wil in haar armen huilen als een klein kind, maar dat kan nu niet aangezien ik MOET trouwen.

'Marouane, wat heb je met haar gedaan!' schreeuwt Adam boos terwijl hij hem achteruit duwt.

'Ik heb niks gedaan! Ze gilde zomaar!' schreeuwt Marouane boos. Ik kijk naar mn moeder en ze kijkt verbaast toe, net als ik.

'Adam, stop. Hij heeft niks gedaan!' zeg ik. Adam kijkt me verbaast aan.

'Waarom hoorde we dan iemand gillen?' vragen Adam en mijn moeder tegelijk. Ik kijk Marouane aan en ik moet snellejelle bedenken wat ik zal zeggen.

'Eh.. Ze schrok omdat er een med was gevallen op de grond.' zegt Marouane zeg. Ik knik en kijk of mn moeder en Adam het geloven. Mijn moeder schudt dr hoofd en gaat dan weer weg. Adam loopt hoofdschuddendt weg.

'Waarom gilde je eh eghyour!'

'Ik... Ik dacht dat ik Adam achter je zag toen je me zoende..' ik kijk verlegen naar de grond. Hij kijkt me even raar aan en praat.

'Voel je iets voor hem? Waarom waren jullie eigenlijk samen hier?!' hij kijkt me boos aan.

'Eh.. Hij zit in mn klas. We kenden elkaar al.. Hij vertelde me dat je mn hand kwam vragen.. En nee, ik voel niks voor hem..' lieg ik.

Ik voel wel wat voor Adam. Ik hou van hem.. Maar het kan niet.

'Hmm oke. Loop naar je kamer en doe andere broek aan. Je broek is helemaal vies. Wat deed je eigenlijk buiten? Met wie was je? Ik wil niet dat je naar buiten gaat zonder mij.' zegt hij.

'Je doet net alsof we 20 jaar getrouwd zijn, maar ey.. dat zijn we niet. Ik ken je geeneeens en dan kom je me al zeggen wat ik wel en niet mag doen. Donder op dan. En als ik niet met je wil trouwen dan staak ik hem. Wat me familie ook van me gaat denken! Flikker! Wat denk je? Je kan me van de buitenwereld afsluiten ofso. Nee mattie, zo werkt dat niet.' schreeuw ik boos.

'Hoe noemde je me? Niet zo eh, slet!' zegt en ineens geeft hij me een klap. Ik voel mijn wang gloeien van de pijn en voordat ik het doorheb voel ik dat de tranen over mn wangen glijden.

'Als je met mij trouwt maak ik je hele leven kapot. Volgende keer moet je me geen flikker noemen eh? Je denkt dat een klap erg is, maar je weet niet wat je te wachten staat!' zegt hij en hij geeft me een kus op mn lippen.