မနက်စောစော ဒေါ်လေးနဲ့အတူ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ လိုက်လုပ်ပေးရင်းနဲ့ တွေးမိတာက ဟိုချစ်စရာကောင်းတဲ့ လူအကြောင်းပါပဲ။
စတွေ့တုံးထဲက ခပ်ဩဩနဲ့ နားထောင်ကောင်းတဲ့ အသံပိုင်ရှင်ဟာ သူ့ကိုဆို အသံဖျော့ဖျော့နဲ့တောင်းဆိုတာမို့ သူ့မှာအသံကြားမိတာနဲ့ ဘာတောင်းဆိုဆို မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။
"သား Phu ခေါ်ထားတာလား"
"ဗျာ ဘာကို ခေါ်ထားရမှာလဲ"
"ဟိုမှာလေ"
ဒေါ်လေးရဲ့ အဆုံးအစမရှိတဲ့ မေးခွန်းကြောင့် သူ့မှာဘာဖြေရမှန်းမသိ။လက်ညှိုးညွှန်ရာ ကြည့်မိတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းရှေ့ရောက်နေတဲ့ လူ။
"ဒီက အပြန်တော့ ချိန်းထားတာရှိတယ်"
"ဒါဆိုသွားလေ သား ဒေါ်လေးက ရောက်တုံးရောက်ခိုက်နေအုံးမယ် Gemကို လာကြိုခိုင်းလိုက်မယ်"
"ဖြစ်ရဲ့လား"
"ရပါတယ် သွား"
"ဟုတ် သွားလိုက်အုံးမယ်နော်"
တကယ်က စကားတွေလျှောက်ပြောနေတာ ဒီလူ့ကို မြင်တာနဲ့ သူဟာ ဆွဲငင်ခံလိုက်ရတဲ့ လူတစ်ယောက်လို အနားမှာ ပြေးကပ်ချင်နေတာပါပဲ။
______________
Suit ဝတ်လာတာမဟုတ်ပဲ shirt အနက်ရောင်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ လူဟာ အခုလိုကျတစ်မျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။
"Morning ကိုယ့် ချစ်ချစ်လေး" ကြည့်လူကို အမျိုးမျိုးခေါ်နေတာပါပဲ။
"Morning ကိုကို"
ကိုကို လို့ခေါ်တိုင်း ပြုံးသွားတဲ့ မျက်နာ ဟာ ချစ်စရာ အလွန်ကောင်းသည်။ခင်ဗျားလို့ခေါ်ရင် ပျက်သွားတဲ့မျက်နာဟာလဲ ချစ်စရာ။ဒီလိုမျိုးမြင်ရတော့ လူအများအားကျရတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်ဆိုတာကို မေ့ချင်သွားသည်။
ကားတံခါးဖွင့်ပေးရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို ရအောင်နမ်းသွားသည်။
"လူတွေရှိနေတာကို" လို့ဆိုတော့ "ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့"တဲ့လေချေပစရာမရှိအောင် စကားပြောနိုင်စွမ်း အရှိဆုံးဆုကိုပေးရမည်။
YOU ARE READING
This Pretty Boy is Mine ❤️🔥(PondPhuwin) ||Complete||
FanficJust a short story about Pondphuwin Pondphuwin Myanmar fanfiction