Ah ruhumun en derin yarası, kalbimin en ince sızısı! Hiç kapanmayacak, hiç tükenmeyecek misin? Daha ne kadar tükenmem lazım? Gelmen için ne kadar daha el açıp yalvarmalıyım?
Buz tutan ellerimin ısısı, kalbimin devası, ruhumun yarısı olman için nelerden vazgeçmeliyim?
Tek bir yaş akmayana dek tükettim gözyaşlarımı, kalan tek umudumu yoluna döşedim, en büyük duam oldun.
Küle dönmüş bu ateşi tekrardan yakabilir misin? Kaybolan yıllarımı, yitirdiğim masumiyetimi verebilir misin?
Bana kalan tek şey elimde kalan o umut işte. Onu kırılan diğer umutlarıma merhem yapacak olan da senin gelişin, en büyük yenilgim olarak ruhuma kazıyacak olan da...
Ömrüme baharı getirecek olan da sensin, son kışını yaşatacak olanda...
Güneşi gözlerine hapsedip, kat ruhunu buz tutmuş ruhuma "duam" olur mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANKA
Chick-LitBoğuyor beni kalbimdeki bu boşluk. Alevler yetişiyor imdadıma ve sarıp sarmalıyor kalbimi, sonra bedenimi. Ne zaman elele tutuşan bir çift görsem bi delik açılıyor ruhumda. Birbirine aşkla bakan bir çift göz ve bi delik daha. Bir elinde bir demet çi...
