"අඩෝ.... අර අර බලහංකො"
"කවුද? කොහෙද බං?" කිව්වෙ මගෙ බෙස්ටා
මම ශනායා. මගෙ බෙස්ටා තමයි නුදේශ්. අපි දෙන්නා එදා business වැඩකට එළියට ගියෙ එකම වාහනේ. කෙටියෙන් ම කිව්වොත් එයාගෙ Civic එකේ.
"කවුද කියහංකො උබ ඔය පෙන්නන්නෙ."
"අර අතන cafe එක ඉස්සරහා air pods දෙකක් ගහන් ඉන්න කොල්ලා බං."
කියලා මං කියද්දිම නුදේශ් ගිහින් හරියටම ඒ කොල්ලා ඉස්සරහින්ම නැවැත්තුවා.
"මොකක්ද මිනිහො කරන්නෙ. ඌ බලයි මොකද කියලා."
මං නුදේශ්ගෙ ඔලුවට එකක් ගැහුවා.
"උඹනේ දැන් ඌව පෙන්නුවෙ."
"මං ඌව දන්නෙ නෑ. ඌ ලස්සන හින්දා පෙන්නුවෙ. කමක් නෑ හිටහංකො."
කියලා මං shutter එක ඇරියා.
"Excuse me. M##### mall එකට යන්නෙ මොන road එකෙන්ද? " කියලා මං එයාගෙන් ඇහුවා.
"ඇයි මැඩම්ට phone එකක් නැද්ද? Map එකේ search කර ගන්නකො. මහ ලොකුවට civic එකකින් ඇවිත් පාර අහන එක හරි නෑ නේද?" එයා කිව්වෙ එහෙම.
මම එක පාරටම හිනා වෙලා shutter එක වහගත්තා.
"උබ බං charter වෙනව නම් පොඩ්ඩක් ගැම්මට charter වෙයන්. පුස් වෙන්නෙ නැතුව." කියලා මට නුදේශ් හිනා වෙවී කියද්දි මට පුදුම තරහක් ගියේ.
ඒත් එක්කම නුදේශ් වාහනේ start කරන් ගියා.
"දැන් ඔයාට කොහෙටද යන්නෝනෙ?" කියලා නුදේශ් කියද්දි මං ඒ ළඟ තිබ්බ cafe එකක් පෙන්නුවා.
අපි දෙන්නම ඒ cafe එකට ගිහින් කෑම කකා ඉද්දි අර පාරෙ හිටපු කොල්ලා ආවා.
"අන්න අර උබව charter කරපු කොල්ලා cashier එක ළඟ ඉන්නවා." කියලා නුදේශ් කියද්දි තමයි මං ඒ කොල්ලව දැක්කෙ.
මම ඒ වෙලාවෙම නැගිටලා cashier එක ළඟට ගියා. "Excuse me." කියලා ඒ කොල්ලා cashier එකේ හිටපු කෙනාට කතා කරනවත් එක්කම මාත් ඌට second වෙන්නෙ නැතුව cashierට කතා කළා.
"Excuse me. මට මෙතන තියෙන ගණන්ම cake එක දෙන්න. මේ දැන්." කියලා මං එයාගෙ මූණ දිහා බලන් කියද්දි එයත් එකපාරටම මගෙ මූණ බැලුවා.
