08 කොටස
"වාසනා නම් පුංචි අරුණළු අඩන්න කාරණාව...!!! නාඩා ඉදින් ....උබ හිතන්නේ මොනා වුනත් එහෙම දෙයක කහටක්වත් මයේ හිතේ නෑ..."
දෙතොල් අගට ආ හිනාව අඩන අරුණළුගේ ලස්සනට මේ අදුරෙත් දිලිසෙනවා කියලා පන්සිළු හාමුවට තේරුම් කරලා දුන්නේ මද ආලෝකයක් තියෙන චූටි කණාමැදිරි පස්සකින්...ඒ සේරටම වඩා අරුණළු හිත ගැස්සෙනවා සද්දෙට....මොකද කිව්වොත් පන්සිළු හාමු දැන් තමා ගැන මොනවා හිතනවා ඇතිද කියන සිතුවිලි රාශියක් නිසා...තමන්ට ඒ වගේ දෙයක් පන්සිළු හාමුවගෙන් අහන්න අයිතියක් නැති බව අරුණළු දන්නවා...
ඒත් ඒ වගේ දෙයක් ඇහුවට පස්සේ තමන් ගැන පන්සිළු හාමු මොනවා හිතයිද කියන කාරණාව නම් අරුණළු දැනන් උන්නේ නෑ...මෙතන තියෙන නරකම දේ තමන් කොල්ලෙක් කියන එක විතරයි අරුණළුගේ ඔලුවට ආවේ...ඒත් ඒ හැම විකාරයක්ම අමතක කරලා අරුණළු පන්සිළු දිහාවට හැරුනා....
"එහෙමයි චූටි හාමුවෝ....මා එක්ක අමනාපද එහෙම ඇහුවට.... "
තත්පරයක් දෙකක් අදුරෙ උනත් පන්සිළු හාමුවා දිහා බලන් හිටපු අරුණළු මුව විවර කරේ උත්තර එක්ක ප්‍රශ්න විසදාගන්න...ලෑටි ගාපු සීනි බනිස ඉවර වෙන්නත් එනවා...ඒත් කණාමැදිරි එළිවල නම් අඩුවක් නෑ...දෙන්නා වටේ කැරකි කැරකි උන් ටිකත් අමුතු ආස්වාදයක් ලබනවද මන්දා...පන්සිළු හාමුවගෙන් උත්තර එනකම් අරුණළු බලාගෙනම හිටියේ කැරකෙන කණාමැදිරියෝ දිහා බලන් ඉන්න පන්සිළු හාමුවගෙන් දෙනෙත් අයින් කරගන්නේ නැතුවම....
"ඒක අමනාප වෙන්න තරම් කාරණාවක් නෙමෙයි පුංචි අරුණළු ...ඔය වෙරලු ඇටයක් තරම් තියෙන කුඩා මොළෙට දාගන්න පන්සිළු හාමු හැමදාම ආසා කරේ එකම අහසට කියලා...."
"හහ්...."
පන්සිළු හාමුවගේ වදන් නම් එකසිතින්ම ආපු ඒවා කියලා අරුණළුට තේරුනා...ඉදලා හිටලා මේ වගේ පපු කැවුත්තට දැනෙන වචන දැන් වැඩියි කියලා අරුණළු වටහාගෙන ඉන්නේ...ඒත් පන්සිළු හාමු ඒ නොකියා කිව්වේ තමන් ගැන නේද කියන කාරණාව අරුණළුගේ ගතත් සිතත් දෙකම සලිත කරා.....
බැරි වෙලාවත් තමන්ට අවස්ථාවක් ලැබෙවිද කියලා අරුණළුට නොහිතුනාම නෙමෙයි...දැන් දෙන්නා අතර නිහැඩියාවක්...ඒ නිහැඩියාව පරයා ඇහුනේ හුම් හුම් ගාලා කොදුරන බස්සෙකුයි ඒකටම හරියන්න තාලෙට කෑ ගහන රැහයියෝ රංචුවකුයි....මේවගේ වේලාවකට කන්න හොද කෑම මොනාද....
