Görev Adı: Çirkin Ördek Yavrusu (+18)

1.Bölüm: Icarus'un Kanatları

Bastille - Icarus

Ekrandaki kayıt bittiğinde kaset kendi kendine attı ve televizyonun önündeki halıya düştü. Dana demin ne izlemiştim ben? Bunca insanın eve hapsolmasına neden olan etmeni benim ortadan aldırmamı mı istiyorlardı şimdi?

"Şaka..." Aren Arkamdan gelerek koltuğa oturdu ve bana döndü. "Az önce duyduklarım şaka de." Ona dönüp yağmurdan dolayı ıslanmış olan saçlarına baktım. "Ne duymuş olabilirsin daha yeni girdin eve."

İşaret parmağıyla yerdeki kaseti gösterdi "Onu sana o mu gönderdi?" Gözlerimi açarak ona baktım "Aren, sen..." Ellerimi iki yanağının üstüne koyup sıkıştırdım. "Sen bir kahinsin evladım!" Başını benden kurmamak için elime sertçe vurdu ve geriye doğru çekilerek sarı tutamlarını arkaya doğru taradı. "Ne istiyorlar tekrar oynat bakalım."

"Senin için tekrar oynatamam. Şu Beyaz Kelebeğin çözümünü bizden istiyorlar." Masanın önünde duran dosyayı eline aldı ve bir kaşını kaldırarak üstünde yazılı olan yazıyı okudu. "Bu dosyayı Deniz ULUGÖK dışında kimse okuyamaz." Bana döndü ve kocaman sırıttı. "Ve Aren YILDIZ." Daha dur demeden dosyanın ucundaki kâğıdı yırtarak açtı ve içindeki kağıtları dışarıya çıkarttı.

"Sen niye kurallara uymuyorsun lan?" Elindeki kağıtları çekip aldım ve kafasına vurduktan sonra ıslanan elimi üzerinde sildim. "Kalk git üstünü değiştir koltuğumu ıslatıyorsun." Bana bir şey diyemeden cümleleri ağzında geveleye geveleye beni salonda yalnız bıraktı ve gitti.

Elimdeki kağıtları okumam birkaç dakikamı almıştı çünkü içerisinde neredeyse hiç ipucu yoktu. İlacın üretilme nedeni, nerede ortaya çıktığı ve olası şüpheliler... İçi bom boş cümlelerle doluydu. Aren kuru kıyafetler ve kabarık sarı saçlarıyla yanıma geri döndüğünde koltuğa kendisini attı ve ayaklarını başımın arkasına doğru uzatıp gülümsedi. "Eee, Deniz ULUGÖK, Bir şeyler bulabildiniz mi?"

Elimdeki kağıtları masanın üstüne geri atıp arkama yaslandım. "Hiçbir şey yok, benden yapan kişiyi yoktan var etmemi istiyorlar." Kahkahası bir süre duyulduktan sonra ona bakmamla aniden kesildi. "Çok mu komik Aren? Sen benim dostum değil misin?"

"Dostum, bak şimdi." Ayaklarını geriye çekip düzgünce oturdu ve bir elini dizime koyup bana baktı. "Bu senin haltın. Benim umurumda değil." Bir şey diyecekmiş gibi hissettiğimden ona bakmaya devam ettim. "Açım."

Elini ittikten sonra derince iç çekip arkama yaslandım. "Sen de benim timimdesin lan."

"Yio."

"Seçme hakkın yok kasette öyle diyordu."

Omzunu silkip "Yioo" Ona döndüğümde aniden ayağa kalktı ve mutfağa gitti. "Beni bir daha savaşa sokamazsın hayır! Ben pizzamı yiyip oturacağım teşekkürler Kaptan!" Yerimden kalkıp koşarak arkasından gittim. "Deniz, ne demek gelemem? Sen benim-"

"Aaaaa!" Aniden bağırması ile ona dönüp baktım "Ne oldu?" Sanki eline bir şey batmış gibi bakıyordu "Sütümüz yok ben süt almaya gidiyorum." Yanımdan sıvışıp birkaç adım attığı anda ona dönmeden seslendim. "Aren!" sesim boş koridorda yankılandığında dönüp ona dönüp baktım. "Emrime karşı mı geliyorsun?"

Parmak uçlarında bana dönüp gülümsedi "Kim soruyor bunu?" Elimi önünde birbirine bağlayıp bana baktım "Sence?" Derince iç çekip omuzlarını dikleştirdi ve bana baktı "Ama deniz..." diyecek bir şey bulamamıştı bir kaşım havaya kalktığında susup mutfağa geri girdi ve donmuş pizzalardan birini alıp fırına koydu. "Ne yapacağız?"

Sakin adımlarla masaya ilerleyip tahta sandalyeye oturdum. Sandalyenin gıcırtısı sözlerime eşlik ederek yükselmişti "Savaş olacağını sanmıyorum çünkü ben de yoruldum." Fırının kapağını kapatıp bana döndü "Ne yapmayı planlıyorsun."