Arken Taşı ☀️⭐

Hiç çıkarmayacağım.💎

-Burası şehrin en güzel çarşısı çocuklar. Aradığınız her şeyi bulabilirsiniz.

-Kaybettiklerimizi de bulur muyuz hocam?

-Yok Sametciğim. Giden gitmiştir.

-Gittiği gün de bitmiştir o zaman Hocam.

-Tamam çocuklar şamatayı kesin. Çok dağılmamak şartıyla etrafı gezin yarım saatiniz var çarşı çıkışında buluşuyoruz.

Direktifi duyan tüm sınıflar çekirge sürüsü gibi etrafa dağıldı. Ali Hoca bomboş kalan yanına bakarak iç çekti.
"Bir tanesi bile seni yalnız bırakmayayım Hocam demiyor."

- Koşun lan koşun çabuk
- Yavaş lan yavaş abe heyran bu ne hız
-Ferdi hakikaten lan nasıl koşuyorsunuz siz bacaklarım koptu.

Ferdi, Barış ve Kerem maratona çıkmış gibi önden gidiyorlardı. Kerem'in derdi belliydi ama Ferdi ve Barış tamamen yarış halindelerdi.

Barış barın kapısına geldiklerinde ahladı.

-Yine yetişmedin bana Ferdi'm. Performansın düşmüş bakıyorum.
-Okul koşu yarışı birinciliğim öyle demiyor ama Barış'ım.

Barış, Ferdi'nin öylesine söylediği sahiplik ekiyle başı dönmüştü.
Duymak bile bu kadar güzelken hissetmek kim bilir ne kadar güzeldi.
İç çekti ve kapıyı açtı.

-Son finalde yeneceğim seni köle. Geçin bakalım.

Grup nefeslerini düzenlemeye çalışarak içeri girdi.

-Altay?
Kerem etrafta iki kardeşi göremeyince arkaya doğru yürüdü.
Birdenbire karşısında beliren Altay'la irkilerek geriye doğru sendeledi.
Altay'sa tam zamanında belinden yakalamıştı kısa boyluyu.

-Dikkatli ol Kerem bir tarafını inciteceksin.
-Ö-öyle çıkılır mı ya ödüm patladı.

Altay gülümsedi.
-Korkuttuysam üzgünüm.
-Y-yok ya şaşırdığım için şey ettim ben şey ayy neyse. Semih nerede?

-Geldim, geldim. Hoşgeldinizzz
-Hoş bulduk Semih'im. Diyerek sımsıkı bir şekilde sarıldı Kenan sarışın olana.
-Nasılsın?
-İyiyim Kenan, sen?
-Çok iyiyim
Muzipçe göz kırpmayı ihmal etmedi Kenan. Semih'e Arda'yla arasında geçenlerden bahsetmek istiyordu. Neden bilmiyordu ama kanı sarışın olana çok ısınmıştı. Sanki uzun zamandır tanıyor da buluşmuşlar gibi hissediyordu.

-Gelin oturun çocuklar.
Altay'ın seslenmesi ile masaya geçtiler.
Semih el çabukluğu ile masaya atıştırmalık ve kola bıraktı.
Barış hızlıca kolalardan birinin kapağını açıp Ferdi'nin önüne bıraktı.
Kıvırcık olan ciddi misin dercesine Barış'a baktığında çakma sarışının odağı Kerem ve Altay'dı.
Ferdi omzunu silkerek kolayı kafaya dikti.

-Anladım. Peki dönünce ne yapacaksınız?
Ben üniversiteye hazırlanacağım Semih de öyle. Epey para biriktirdik bu bizi iyi idare eder. Babama kendi işimi kendim göreceğime dair söz verdim.

-Ne güzel biz de mezuna bırakmayacağız. Hemen sınava gireceğiz.

-Çok iyi. O hâlde okulla aranız iyi ha?

-Yani okulla fena değil de derslerle iyi sayılır. Hedefimiz Boğaziçi. Hep beraber geçmek de umudumuz.

-Biz de orayı istiyoruz Kerem abii. İnşallah beraber okuruz.

-Yerim seni civciv şey. Kazanırsak beraber gideriz elbette.

Altay, Semih'e bebek muamelesi yapan Kerem'e göz devirdi.
-Nesi civciv şu sarının ya. Siz onu bir de evde görün aslan gibi saldırıyor bana
-Aslan gibi değil abi kartal gibi diyeceksin
-Kulaklarım yanlış mı duyuyor Semih. Diyerek çığırdı Barış.
"Lan sen BJK li misin?"
-Ezelden beri
-İyi, biz de ezelin ezelinden beri GS liyiz.
-Biz de ezelin geçmişinden beri FB liyiz.
-Tamam en takımına aşık sizsiniz kesin artık.
İsmail homurdanarak susturmuştu hepsini. Başını iki yana sallayarak devam etti
-Biz kalkalım çocuklar. O hâlde mezuniyetimizde İstanbul'da görüşürüz ha?
-Ah şey Altay ben şey diyecektim
-Dinliyorum Kerem. Ne diyecektin?
-Mezuniyete arkadaş getirmek serbest. Sen benimle gelir misin?
-Şey bilmiyorum ki o iş sevgili getirmek değil miydi?
-Yok ya arkadaş da getiriliyor sevgili de.
-Tamam sen öyle diyorsan..
-Anlaştıkk