TEMAS | gxg

BÖLÜM 18

Sınıfa girip, yerimize geçtik. Daha derin başlamasına vardı. Ve Kayra'da en arka sırada oturmuş telefonuyla ilgileniyordu.

Fırsat bilip, yazdım.

+90***:günaydın!!!
+90***:bir kaç gündür yazamıyorum, kusura bakma.
+90***:ama sende beni aramıyorsun :(((
+90***:insan bir endişelenir, yazıp-sorardı.
+90***:ayıp ettin.
görüldü.

Sırıttım. Araya döndüğümde, telefonunda bana mesaj yazdığını anladım. Sonra tekrar önüme döndüm. "Kime bakıyorsun?" diye sordu Azra.

Sırıtmayı kestim, "hiç kimseye" dedim yalandan, "öyle olsun" dedi.

Kayra:sanada günaydın.
Kayra:alışmıştım keşke yazmasaydın.

+90***:niye öyle dedin ki, şimdi :(

Kayra:şuan sınıftamısın?

+90*** yazıyor....
+90***:evet de niye sordun?

Kayra:hiç.

+90***:birşey mi oldu?

Kayra:hayır.

+90***:proje ödevini birtirdiniz mi?

Kayra:evet.

Ne demek evet? Biz daha bitirmemiştik ki. Kendisimi yapmıştı? Ama neden ki, bugün buluşup yapıcaktık ne güzel.

Öyleyse kabul etmezdim. Ama yalan da söyleye bilirdi. Şimdi daha fazla soru sormayacaktım kendim hakkında.

Şüpelensin istemezdim. Dudağımı kemirdim. Ceyline baktım. Ceylin de benim gibi telefonuyla ilgileniyordu. Azraysa, ödev kopyalıyordu.

+90***:anladım.

Kayra:sen bitirdin mi?

+90***:hayır.

Kayra:anladım.
görüldü.

+90***:bazen yanına gelmemek için direniyorum.
görüldü.
+90***:sana dokunmamak için direniyorum.
görüldü.
+90***:bazen de o güzel bal dudaklarını öpmemek için direniyorum.
görüldü.
+90***:birgün başaramayacağımı biliyorum.
görüldü.
+90***:görüldü yemek umrumda diğil, bu artık kalbimi acıtmıyor bile.
görüldü.