TEMAS | gxg

BÖLÜM 27

Oy verirseniz sevinirim....

Arsız:bir sen buraya baksana.(12:39)
Arsız:sen beni mi kayd ettin yoksa bana mı öyle geldi hm?
görüldü.(12:51)

Kayra:öncelikle merhaba, her ne kadar vermemiş olsan bile.

Arsız yazıyor....

Kayra:kayd ettim.

Arsız:ne diye?

Kayra:arsız diye.

Arsız:ayıp ama yanına emoji filan koyardında bari ciddiye almasaydım.
Arsız:kırıldım.

Kayra:sen 7/24 kırılıyormusun ya?

Arsız:hayır, sadece sana özel :)

Kayra yazıyor....

Arsız:şaka.

Kayra:neyse.

Arsız:napıyorsun? bugün okulda yok.

Kayra:napa bilirim, telefonda dolaşıyorum.

Arsız:ya birşey diyicem, kafana taş filan mı düştü senin?
görüldü.
Arsız:senin konuşmanın başka açıklaması yok çünki.

Kayra:neden insan diğilmiyim ben?

Arsız:öyle demek istemedim tabikide, ne demek istediğim anladın sen,
Arsız:hem ben sana diyormuyum, neden bana mesaj atmıyorsun diye?

Kayra:estafurullah, benim hatamdı, muhakkak yazmayı denerim ilk.

Arsız:imanlı girl, bayılırım.
görüldü.
Arsız:yani 'estafurullah' yazdın ya, ondan öyle dedim.

Kayra:birşey söylemeyeceksen, konuyu uzatmayalım.

Arsız:tamam peki, görüşürüz okulda.
Arsız:yani ben seni görücem.
görüldü.
Arsız:neyse, sağol.

Kayra:görüşürüz elbet.
görüldü.

Yüzümde aptal sırıtma vardı. "Niye gülüyorsun sen?" dedi annem kaşlarını çatarak.

Anında sırıtmayı kestim. "Yok birşey, arkadaşım komik video attıda ona gülüyordum" dedim açıklama yaparak.

"Çok komikse, bizede göster bizde gülelim, çünki yemek masasında aptal gibi sırıtman hoş diğil annene ve babana karşı" dedi annem ve ciddi sesiyle yemeyine devam etti.

"Anne-" lafımı bölen babamdı. "Hem sen söyle bakalım bize, doktora gitmişsin geçen, neden bize söylemedin?" diye sordu babam.

"Kim söy-" yine konuşmama izin vermedi. "Kimin söylediğinin ne önemli var? Ağrıların varmış, biz sana demedi mi dikkat et diye, boşu-boşuna mı para veriyoruz ilaçlara ha?!" diye biraz sesini de yükseltti.

"Korkuyor tabi hanımefendi, biliyor kızıcağımızı bu yüzden kendi başına haraket etmeye başlamış," dedi annem ve devam etti, "o kadar mı büyüdün sen?" diye sordu. Bir taraftan annem, diğer taraftan babam olucak insan üzerime gelirken, sinirlenmeye başladım.

"Dinliyicekmisiniz artık beni!" diye bağırdım. Masada sessizlik oluştu. Babam elindeki lokmayı yeniden tabağına bıraktı.

"O ses tonunu birgün" elini yumruk yaptı. "Neyse" dedi daha sonra. Gözlerim dolmaya başlamıştı. "Dinlemiyorsunuz çünki" dedim.

"Dinliyoruz buyur söyle" dedi annem. Burnumu çektim. Ve anneme daha sonra babama baktım. Hiç biri haketmiyordu beni. Hiç biri.

"Neyse ya, doydum ben" dedim ve masadan kalkmadan hemen önce, "otur yerine!" babamın sesi salonu inletirken, dinlemedim. Hızlıca odama girip, kapıyı kilitledim.

Umrumda diğildiler. Göz yaşlarım bağımsız şekilde akmaya başladı. Ve bir kez daha onlar yüzünden kendi boşluğuma çekildim.

Yazım hatalarım için kusura bakmayın✊🏿