Zorba Alfalar'ım

9. Bölüm

Bana neden iyi davrandıklarını bilmiyordum ama onların iyiliğini istemiyordum çünkü amacım kalmak değil gitmekti ve vicdanıma yük istemiyordum
Kapım çalınca ayağa kalktım
Kim bilir yine ne isteyeceklerdi

Kapının kilidini açınca Aaron'un yakışıklı yüzü beni karşıladı

"Oturma odasına gel konuşacağız Danya"

Aaron yürümeye başlayınca derin bir nefes alıp onun ardından yürümeye başladım
Oturma odasına geçince ayakta beklemeye başladım

"Otur"

"Değerli koltuklarınız kirlenmesin"

Ezra gözlerini kapattı Aaron'un kaşları çatıldı

"Sana ne zaman koltuklara oturma kirlenir dedik Danya saçmalamayı bırak artık otur" Aaron

Doğru söylüyordu oturmak yemek içmek hiç bir şeye yasak koymamışlardı ama anası olacak sürtük koymuştu onun yüzünden hala çekinerek yiyip içiyor diken üstünde yaşıyordum

'hani filleri eğitmek için bebek yaşta onları iple bağlıyorlar küçük fil ipi koparamadıkça kaçmaya olan inancını yitiriyordu ya, artık büyüse bile o ipi koparmayı hiç denemiyordu çünkü ipi koparıp esaretten kurtulamayacağına o kadar inanmıştır ki tek hamle ile koparabileceği ip onun esareti olup onu, ona eğitene mecbur kılıyordu işte benim ki de öyle bir şeydi'

Tekli koltuğa oturup ellerime bakmaya başladım bir sürelik sessizliğin ardından
Onlara baktım ikisi de bana bakıyordu
Kaşlarım çatılmış şekilde bakınca Ezra boğazını temizleyip

"Bu sürünün komutası artık bizde Danya yani şimdiden sonra sende sürüde ki herkes gibi olacaksın diğerleri ile aynı haklara sahip olacaksın"

Oturduğum yerden rahatsızca kıpırdandım
Bunu gerçekten beklemiyordum ne diyeceğimi bilemedim ben sessiz kalınca bu sefer Aaron girdi konuya

"Artık çocuk değiliz Danya Ezra yada ben adaletli birer Alfa olacağız geçmişin ne olursa olsun bize yaptığın hizmetin karşılığı esir gibi yaşamak değil haftada bir gün iznin olacak sürü içinde istediğini yapabilirsin
Arkadaş edinip çeşitli aktivitelere katılabilirsin bunun için kimse sana bir şey demeyecek"

"Aynen öyle o yüzden senin için getirdiğimiz kıyafetleri al bundan sonra aynı şeyleri giyme içinde her türlü ihtiyacını karşılayacak şeyler var makyaj malzemeleri de dahil hayatını diğer genç kızlar gibi yaşamak seninde hakkın"  Ezra

Boğazımın düğümlendiğini hissettim konuşmak bana hiç bu kadar ağır gelmemişti bu ikisine ne olmuştu benim de insan olduğu mu hatırlamaları için illa çirkeflik mi yapmam gerekiyordu

"Ya anneniz"

İkisi göz göze geldi tekrar bana döndü

"Annem bizde sen onu düşünme sadece ona karşı dikkatli ol sana karşı bu kadar nefret neden onu bilmiyoruz ama bu senin için ölümcül olabilir o yüzden seni biz koruyacağız bir sorun yaşadığın zaman bize anlat bu konuda gurur yapma hatta hiç bir konuda yapma bu sürünün olduğu gibi seninde alfanız sana verdiğimiz her şeyi al bunlar hediye değil emeğinin karşılığı" Aaron

Ezra da başını sallayıp onu destekledi Aaron ayağa kalkıp bugün getirdiği poşetleri ayağımın dibine koydu
Kokusu burnuma dolunca gözlerimi kapatıp derin derin soluma isteğine karşı koymaya çalıştım

Tanrım neden kokuları beni kendine çekmeye başlamıştı onlardan hoşlanamazdım dağda ki normal kurtlarla bile olabilirdim ama onlar olmazdı hem onlar bana bakmazdı hemde anneleri buna müsaade etmezdi ve bende onlarla olmak istemiyordum

İçimde kıpırdanan kalbimi yok saymaya çalışıp peşimden gelmemeleri için poşetleri toplayıp ayağa kalktım ve hızlı adımlarla oturma odasından çıkıp kendi odama döndüm kapıyı kapatınca poşetleri bırakıp elimi kalbimin üzerine koydum ve yavaşça vurmaya başladım

"Bu olmaz olamaz birde onlar için acı çekemezsin onlardan uzak dur"

Kendimi yatağıma atıp örtüyü üzerime çektim biraz kendimi dinlemeliydim biraz fazla duygusal boşlukta hissediyordum ki onlardan etkilenmeye başlamıştım