Zorba Alfalar'ım

11. Bölüm

Tüm gün huzursuz hissettim. Akşam onların yemeğini verip işlerimi bitirince bahçeye çıktım. Saatlerce otursam da bir şey değişmedi. Koku alma yeteneğim, işitsel ve görsel yeteneklerim artıyordu.

Yoksa beklediğim o gün gelmiş miydi? Sonunda 18'imi doldurmuş muydum?
Bedenime yayılan bir güç dalgası vardı. Sanki kendimi daha dinç ve güçlü hissediyordum.

Değişimin başladığını anlamıştım. Bana anlatacak kimsem olmadığı için kendi kendime anlamak zorundaydım.
Evin kapısı açılınca kaşlarım çatıldı

"Gel eve geç oldu Danya"

Aman tanrım Ezra'nın kokusu burnuma doluyordu. Bunun sebebi değişimden kaynaklıydı büyük ihtimalle çünkü başka ihtimal göremiyordum.

"Neden zahmet ettiniz?*

"Gel hadi oturma odasında seni bekliyoruz"

Ben onlardan kaçmaya çalışıyorken onlar beni oturma odasına çağırıyordu.
Ezra içeriye doğru yürümeye başlayınca bende onu takip ettim. Oturma odasına girince ikisinin karışık kokusu burnuma doldu.

İlk defa bu kadar yoğun koku alıyordum. Ama sadece onların değil her şeyin kokusu daha netti.

"Otur"

İkisi arasında göz gezdirip uzak bir yere oturdum.

"Doğum gününü hiç birimiz bilmiyoruz ama gözle görülür şekilde değişim içinde olduğunu fark ediyoruz. İlk dönüşüm senin için sancılı olabilir ama üstesinden gelmek zorundasın" Ezra

"Sana bunları biz anlatıyoruz çünkü anlatacak kimsen yok.
Senin için bizi alfa olarak kabul etmek zor olabilir ama biz senin alfalarınız. Sen bu sürüye aitsin" Aaron

Sadece dinledim bir cevap vermedim. Bir süre daha dönüşümle ilgili bilgi verip beni serbest bıraktılar.
İkisine kızgın olsam da verdikleri bilgiler kıymetliydi.

Dönüşüm her yeni dönüşen için korkutucu bir durumdu. Benim içinde elbette öyle olacaktı.
Açıkçası korkuyordum ama dönüşürken ölen duymamıştık. Derin bir nefes alıp örtüyü üzerime çektim.

Ertesi gece 00:00

Terden sırılsıklam şekilde uyandım. Bedenim farklı tepkiler gösteriyor kemiklerim etime baskı yapıyordu.
Burnuma her zamankinden fazla dolan sarhoş edici Ezra ve Aaron'un kokusu beni afallattı. Tanrım bu olamazdı. Neden kokuları bu kadar yoğundu?

Hızla yürümeye başlayıp onların katına çıktım. Önüme ilk önce Aaron'un odası çıktı. Kapıyı açıp onunla olmak için kalbim deli gibi atmaya başladı.
Biraz daha yürüyüp Ezra'nın odasının önüne geldim. Aynı şekilde onunda kokusu yoğundu ve onunla olmak içinde can atıyordum.

Bunun anlamı?
Onlar benim eşim miydi?
Bu olamazdı.
Şu an burnumda ki tek koku onların kokusuydu, geriye kalan tüm kokular sönmüştü sanki.

Stresle arkamı dönüp merdivenleri ikişer ikişer inmeye başladım. Dış kapıyı sertçe açtım. Tüm bedenimde ki kemiklerim kırılmaya etime batmaya devam ediyordu.
Bir süre koştuktan sonra üzerimde ki kıyafetler yırtılmaya başladı.
Kendimi boş bir alana attım.

Dönüşümüm düşündüğüm den kolay olmuştu, biraz ağrı çeksem de diğerlerinin anlattığı kadar zorlanmamıştım.
Şu an bunu düşünemezdim acilen sürüyü terk edecektim.
Eğer benim ruh eşim onlarsa beni reddedeceklerdi ve ben bunu hiç bir şekilde kaldıramazdım.

Tek ruh eşi olana bile reddedilmek ağır gelirken, ben iki ret yiyecektim.
Son kez kurdumun gözleriyle dönüp eve baktım.
Kırık kalbimi yok saymaya çalışıp koşmaya başladım.

Yaklaşık iki saat koşmuştum ama gerçekten yorgun düşmüştüm. İlk kez dönüşmek zaten yıpratıcı bir durumdu. Birde uzun süre koşunca  iyice tükenmiştim.
Sınıra geldiği mi dikenli tel ve bazı diğer şeylerden anladım. Bu sınırdan girip çıkmak hiçte kolay değildi.

Şansımı denemek zorundaydım. Sınır muhafızları kokumu almış olmalıydı ki 5 büyük kurt bana doğru koşuyordu. Dikenli teller ve üzerinde ki çitler iki metre vardı. Tek şansım üstlerinden atlamaktı.
Biraz geriye çekilip son gücümle koştum.

Ben atlayamayamacağımı düşünsem de hiç zorlanmadan atlamıştım. Patilerim yere değince muhafızlar bana, ben onlara şaşkınlıkla baktık. Sanırım kimsenin olanlar hakkında bir fikri yoktu.

Sonunda istediğim olmuştu sürünün dışında özgürdü.
Karışık hisler içinde önüme döndüm.

"Danya" diye bağıran Aaron'un sesiyle tekrar arkamı döndüm.

"Buraya gel. Hiç bir yere gidemezsin"

Artık çok geç diye bağırmak istesem de dönüşme riskini göze alamazdım ve almadım da. Aaron'un arkasından koşan simsiyah bir kurt görünce önüme döndüm. Kocaman bir adım atıp tekrar koşmaya başladım.