Zorba Alfalar'ım

12. Bölüm

Siyah kurdun Ezra olduğunu anlamıştım. Kurdun  kokusu onun kokusuydu.
Ben koşarken hırlayarak beni kovalıyordu. Ondan kurtulamayacağı mı biliyordum ama hemen pes etmeye niyetim yoktu.

Hırlama sesleri ikiye çıkınca Aaron'un da beni kovaladığını anladım.
Etraftan farklı kurt kokusu alınca duraksadım. Bunlar haydut kurtlardı ve sanırım başımız büyük beladaydı.

Ben durunca Aaron ve Ezra sağ ve soluma geçip saldırı pozisyonu aldı.
Beni korumaya geçtiler.
10 yakın kurt görünce kalbim korkuyla atmaya başladı.

Ezra ve Aaron'un kurtları büyüktü ama sayı olarak yetersizdik.
Ben ise savaşmayı bilmiyordum. Kurduma güvenmekten başka seçeneğim yoktu.
Karşıda ki kurtlar bize hırlayınca,
Ezra ve Aaron da onlara hırladı.

Arkamızdan muhafız kurtlar gelince rahat bir nefes verdim. Sayıca onlara yetişmiştik. Bu haydut kurtları korkuyla geri çekilmeye itti ve öyle de yaptılar.
Onlar geriye çekilince muhafızlar bizi korumaya geçti, daha doğrusu alfalarını.

Haydutlar çekilince gri kurt beni dürttü. Kurdum cilveli bir hareketle ona baktı. Ay yok artık kurdum da onların büyüsüne kapılmıştı.
Sürü tarafını gösterip koşmamı istedi.

"Hayır o tarafa gitmiyoruz beyaz kurt" dedim dişi kurduma

Daha ismini bile öğrenememiştim.

"İsmim baileys ve sanırım Alfa'm onunla gitmemi istiyor. Bende onunla gitmek istiyorum"

"Hayır gitmiyorsun"

"Hayır gidiyorum"

Baileys yürümeye başlayınca sinirlendim. O kadar yolu onlara itaat etmek için mi koşmuştum?

"Dön geri gitmiyorsun"

Baileys kuyruğunu kaldırıp sallamaya ve o şekilde yürümeye başladı.
Bi zilli kurt eksikti hayatımda oda tamamlanmıştı.

Alfam da Alfam diye tutturacağı şimdiden belli olmuştu.

Bir süre sonra koşmaya başladık. Sürünün sınırına yaklaşınca baileys'i dönüşmeye zorladım. Bir süre bana dirense de sonunda durdu.
Arkama bakınca Aaron ve Ezra da durmuştu
Ezra hemen dönüştü.

Onu çırılçıplak görünce bakmamaya çalıştım.
Muhafızlara bağırıp onları önden yolladı.
Biraz karanlık bir yere geçip baileys hanımdan yerimi aldım.
Benden hemen sonra Aaron da dönüştü.

Şimdi ikisi de bana bakıyordu. Karanlığa geçmek fayda sağlamazdı. Kurtların gece görüşü de gayet iyiydi. Neyse bunu düşünme Danya

"Neden gitmeme izin vermiyorsunuz?"

İkisinin de kaşları çatıldı.

"Sen bizim ruh eşimizsin seni neden bırakalım?"Aaron

"Sizi hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm. Bende sizin ruh eşim olduğunuzu bilmiyordum .
Beni reddedeceğinizi biliyorum ama"

Durup bir kaç nefes alıp verdim

"Kendimi reddedilmek için hazır hissetmiyorum"

"Seni reddetmeyeceğiz" Ezra

"Neden?" Diye sordum.

"Bu konuyu evde konuşalım Danya. Burası yeri ve zamanı değil"

"Olmaz dönmek istemiyorum. Beni yine kullanacaksınız. Sırf daha fazla güç için beni kullanıp yine duyguları mı umursamayacaksınız, buna izin veremem"

İkisi de sert bir soluk bıraktı

"Bak seni anlıyoruz ve hepimizin kafası karışık biliyorum ama bunlar ayaküstü konuşulacak konular değil. Ay tanrıçası seni bize bizi sana ruh eşi seçtiyse bir bildiği vardır. Seninle oynamak gibi bir düşüncemiz yok. Bizi bu konuda suçlama biraz güvenmeyi dene. Gitmene izin vermeyeceğiz ve seni reddetmeyeceğiz"

"Beni luna olarak tanıtacağını mı söylüyorsun?"

İkisi de sessiz kalınca burukça gülümsedim

"Beni lunanız yapamazsınız değil mi?
O yüzden beni bırakın yol yakınken kendime bir yol çizeyim. O kadar çektiğim eziyetten sonra bu kadarı benim hakkım"

"Bir yolunu bulabiliriz zamanı gelince seni luna ilan edeceğiz Danya. Buna şüphen olmasın" Ezra

"Katılıyorum bunu sürüye kabul ettirmek, daha doğrusu anneme kabul ettirmek zor olsa da bunu yapacağız. Sen bizim eşimizsin kimse luna'yı yargılama hakkına sahip değildir, sen değerlisin" Aaron

Ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Beni kabul etmeleri iyi mi yoksa kötü müydü bilmiyordum.
Onlarla bir şansım var mı, yoksa yok muydu onu da bilmiyordum

Her zaman hayatımda bir sürü bilinmezlik olmuştu ama sanırım ruh eşi olayı beni diğerlerinden daha fazla korkutuyordu. Onların ruh eşim olabileceği aklımın ucundan bile geçmezken, şimdi bu durumu kabul etmek zorundaydım.