Özgür'den ayrılıp İstanbul'a geleli 4 gün oluyordu, artık kendi hayatıma bakmalı ve uzun bir süre ilişki yapmamalıydım aslında kendime söylediğim buydu. Kaldığım yurda girerken yakın arkadaşım Menekşe'ye el salladım yanıma gelirken gülümsüyordu meraklansam da onun söylemesini bekledim. "Karşı yurda bir çocuk gelmiş görmen lazım kızım" yüzümü buruşturup "yapma Menekşe ya biliyorsun artık kimseyle işim olmaz" gülüşünü bozmadan "ya onun seninle işi olursa?" Derken sol gözünü kırpıp başını da iki yana sallamıştı yana kayıp kendi yatağımın olduğu yere gidip çantamı yere bıraktım üzerimdeki fazlalıklardan kurtuldum. "Bu akşam dışarı çıkalım mı ya sen ben Nergis bide selen?" Kafamı iki yana sallayıp, "Bugün bitirmem gereken iki kitap var üzgünüm"
oflayıp kafasını salladı yatağıma kurulup kitabımı okumaya başladım çok geçmeden odanın kapısı çalındı. "Menekşe kapıya baksana ya ben kitap okuyorum kalkamam" diye seslendim banyoya doğru banyoya gireli yaklaşık 1 saat olmuştu ve hala çıkmamıştı meraklanıp banyoya gidip kapıyı çaldım açmayınca içeri girdim içeriye girince yerde baygın yatan arkadaşımı gördüm burnundan gelen kanı fark edince elimi boynuna götürdüm nabzı çok yavaştı bi çığlık koyverdim ama çok geçti onun için. Veda etmişti bana, bize.. işte o günden sonra o yurttan hiç çıkmadım onu gömdüler cenazesi yapıldı ama ben hiç çıkmadım oradan kapımı çalanlar oldu açmadım arayanlar oldu telefonumu kapattım ve ben o gün dünyaya bir kez daha küstüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
San-Cı
Ficção AdolescenteÖlümün eşiğinden dönen biri için ailesinin ona karşı olan suçlamaları çok fazla gelir, midesinde bıraktığı sancıyı ömür boyu taşımak zorunda kalır. Ve sonra o sancıdan kurtulunca sorgular iyi bir şey mi yaptım canım yanmıyor bugün? Ama oysa ki o,o k...
