KÖRDÜĞÜM (Töre)

9. BÖLÜM

Bu bölümü yazarken çok zorlandım, bu yüzden de geciktim bayağı. Kusura bakmayın lütfen.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Keyifli Okumalar.

🍂

KÖRDÜĞÜM

9. BÖLÜM

Son birkaç gündür içimde buruk bir his, ağzımda kavruk bir tat vardı. İyi hissedip hissetmediğimi anlayamadığım gibi neyim var onu da çözemiyordum. İnanılmaz yorucu bir haftayı geride bırakmış, şimdi de başka hazırlıklarla uğraşıyor olmak beni yıpratmıştı bu süreçte.

Ablamın düğününün üzerinden iki gün geçmişti. Onları İstanbul'da yerleştirip yanıma gelmişti Bilge. Ablam için biraz daha beklemesini söylemiştim ama bu hafta içinde hem düğün hem nişan hepsi bir arada olacağı için sabredememiş, çıkıp gelmişti.

Ablamın bugün yanımda olmayacak olması bir yandan kalbime dokunuyordu. Diğer yandan ise mutlu olduğunu biliyordum, bu yüzden buruk da olsam mutluydum.

"Aynaya baka baka çatlatacaksın."

Bilge'nin tatlı sesine gülümseyerek saçlarımı omzumdan geriye attım. "Tuhaf," diye mırıldandım. "Çok şey oluyor ve bir türlü anlam veremiyorum."

"Ablan için kendini böylesine feda etmen..." Duraksadı. "Ben olsam yapabilir miydim, emin değilim doğrusu. Sen çok iyi birisin Helin, ailen için çok şey yaptın ve şimdi de istemediğin bir evliliğe adım atmak için hazırlanıyorsun."

"Olan oldu." İç çektim. "Alışmaya bakmaktan başka çarem yok."

"Mahir bu konuda sana yardımcı olabilir mi?"

"Bilmiyorum."

"Sor ona."

"Neyi?"

"Sana iyi bir eş olabilir mi, seni koruyup kollar mı? En önemlisi de herhangi bir tartışmada sırtını dönüp gidecek bir tip mi, onu öğren."

Omuz silktim. "Gerek yok, ben gördüm yeterince nasıl biri olduğunu. Bir şey sormama gerek yok."

"Nasıl gördün peki?"

O günü hatırladım. Kafede onun yüzüne kustuğum nefreti, sonrasında onu orada bırakıp gittiğimde peşimden gelişini ve beni zorla arabaya bindirişini asla unutamazdım. Çok inatçı biriydi, istediği her neyse o an onu almadan asla geri adım atmıyordu.

Benimle pek uyuşmuyordu kafa yapısı ama kadere bak ki biz evlenip bir yuva kuracaktık. İkimiz de bundan sonrası için hiçbir şeyi kestiremezdik artık. İki zıt insan beraber aynı evin içinde kalacaktık.

Kıyamet gibi bir şeydi bu.

Yılgın bir nefes aldım. "Boş versene, konumuz Mahir mi şimdi? Gelip makyajımı yapsan daha güzel olma mı canım?"

"Tamam, madem öyle diyorsun. O zaman gel bakalım buraya." Omzumdan tutarak makyaj masamın önünde oturttu beni. "Saçlarını at geriye, yüzün iyice açılsın."

Dediğini yapıp yüzümü tamamen ortaya çıkardım ve kendimi onun sihirli ellerine bıraktım. Bilge her şeyde yetenekli olduğu gibi bu işte de yetenekliydi. Bilmediği çok az şey vardı zaten.

Makyajımla uğraştı bir süre. O sırada ne yapacağımı düşünüp durmuştum ve yine işin içinden çıkamamıştım.

Evlilik.