Tardiness ٭ Ryeji

Bölüm 14 - Kaybetmek İstemiyorum

ficin angst olduğunu hatırlatayım arkadaşlar, hayallere kapılmayın diye☺️

vizeler yaklaşıyor bu yüzden hiç vaktim yoktu ama yine de bölüm yazdım değerimi bilin bari💅

🪐

Sevdiğin insanın elini tutmanın bu kadar mükemmel bir duygu olduğunu bilmiyordum, ama şimdi o duyguyu en derinlerime kadar tadıyorum hepsi Yeji sayesinde. İyi ki varsın sevgilim, iyi ki varız biz.

"Ryujin geldik sanırım, hey neden öyle bakıyorsun bana?" Yeji ellerini sallayarak benim kendime yani dünyaya gelmemi sağladı. Çünkü tamamen hayallerimin içine hapsolmuştum onun güzelliğini izlerken. Tanrı aşkına kim ona bakarken hayaller kurmaz ki? Benden başkası bakmasın lütfen, yine psikopata bağladım sanırım.

"Ha ne nereye?" dedim cidden aptal gibi görünerek. Minho dayanamayıp bana güldüğünde kafasına vurdum ön koltuğa uzanarak. Benim vurmamla birlikte susmuş ama dikiz aynasından kontol etmeye devam etmişti, gözleri gülüyordu vurmamla susacak biri değildi zaten.

"Evine?" dedi Yeji camdan apartmanı göstererek. Başımı Jisung'un omuzundan kaldırıp camdan dışarıyı izledim. Burası çocukluğumun geçtiği mahalleydi, iki yakın arkadaşım Minho ve Jisung ile yeniden buraya gelmiştik lakin bu sefer bize yeni birisi daha katılmıştı.

Minho taksiciye ücreti öderken biz arka koltuktan inerek sokağa çıktık, mahallenin gürültüsü arabadan iner inmez kulaklarıma doldu. Top oynayan çocuklar, çamaşır seren teyzeler ve kabadayı havasında gezen liselilerle doluydu yine her zaman ki gibi. Bu sesi duyunca bile huzur dolmuştum, Jisung'ta benimle aynı şeyleri hissediyor olacak ki huzurla gülümseyip bana baktı. Ardından beline sarılan Minho'ya döndü.

Ben de çekingen şekilde çantasıyla ortada dikilen sevgilime baktım. Güzel kızım utangaçlığından etrafa bakmıyor bana bakıyordu, ona doğru ilerleyip elini tuttum. Benim temasımla birlikte bariz görünecek şekilde gevşedi ve gülümsedi. Gerildiğinin farkındaydım çünkü ailemle tanışacaktı her ne kadar arkadaşım olarak tanıştırsam da gelene kadar heyecanlı olduğunu söyleyip durmuştu.

"Ya senin bu anan bize kapıyı açmazsa?" Jisung valizlerimizi apartman girişine taşırken dırdır etmeyi de ihmal etmiyordu. "Ryujin bunun içine tuğla mı doldurdun be kızım, belim kırılacak." diyerek devam etti. Minho hiç ses etmeden taşırken Jisung'un sürekli dırdır etmesi ayrı bir olaydı.

"Bunlar taşır biz eve çıkalım." diyerek sevgilimin elini kavrarım ve Yeji'nin konuşmasını fırsat vermeden onu apartmana sürükledim. Asansöre binme yerine merdivenden çıktık birlikte, çünkü asansörün gelmesini bekleyecek kadar sabırlı değildim.

"Dur bir saniye karşılaşınca ne yapmam gerekiyor, yani ailenle? Merdivenlerde beni durdurup duvara çekti, şaşırıp baktım yüzüne şapşal ifadeyle. Beni böyle kusursuz şekilde durdurması içimde bir şeyleri hareket ettirmişti, heyecanlandım sanırım Tanrım sen benim hormonlarıma mukayet ol.

"Ya annem zaten önce sorar seni arkadaşım olduğunu öğrenince beni kapıda bile bırakabilir seni içeri alır falan. Dert etme seni öz kızlarından daha çok severler emin ol." diyerek onu rahatlatmaya çalıştım. Yüzündeki endişeli ifade hâlâ dağılmadığında bir tık kötü hissettim kendimi.

"Ben en son ailevi ilişkiler yaşadığımda 12 yaşındaydım Ryu, üzerinden 10 yıl geçti ve nasıl davranacağımı kesinlikle bilmiyorum. Yanlış bir şey yaparsam eğer-" daha fazla konuşmasına izin vermek istemedim, dudaklarımızı birleştirip duvara doğru ittirdim. Biraz daha konuşsaydı kendine kötü şeyler söylemeye bile başlardı, buna izin veremezdim.