Koebbie in het geheim

Hoofdstuk 7

* de volgende dag, 14:15*

Pov Robbie
Ik weet niet precies meer wat er gisteravond gebeurt is. Ik herinner me de zoen vaag. Het enige wat ik mij herinner is die geschrokken blik van koen. Die angst in zijn ogen. Ik kan dit moment niet zomaar vergeten. Ik besluit naar hem toe te gaan. Ik loop naar zijn kamer. Even twijfels ik. Ik zucht diep en klop op de deur. Ik hoor beweging aan de andere kant van de deur. " Kom binnen" hoor ik koen zeggen. Ik open de deur. Koen zit half wakker en nog een beetje brak  in zijn bureaustoel. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht door zijn wilde haren. Het lijkt erop dat hij nog niet zo lang zijn bed uit is. "Hey" zeg ik terwijl ik in mijn vingers knip om zijn aandacht te krijgen. Hij schrikt op. Ik moet lachen. " Zo, goeiesmorgen" zeg ik lachend. " Huh, het is toch al middag" vraagt koen. Weer moet ik lachen. Deze gozer is niet helemaal scherp. "Ja maar dat doet er niet toe" zeg ik. "Hoe is het?" vraag ik. " Ja helemaal top, echt totaal niet brak ofzo" antwoord koen sarcastisch. "Oh niet:)?" zeg ik lacherig. Hij lacht ook. " Nee maar even serieus" zeg ik. "He even over gisteravond, met de shotjes". Ik zie Koen verschieten van kleur. Het valt me op dat hij oogcontact vermijdt. " Laat ik eerst zeggen dat ik niet boos ben" zeg ik. Ik zie de opluchting in zijn houding. Hij durft mij weer een beetje aan te kijken. Ik doe mijn mond open om wat te zeggen wanneer koen eindelijk iets durft te zeggen. " Het was een fout en het spijt me" zegt hij kijkend naar de grond. Ik weet niet wat ik moet zeggen dus ik trek hem in een knuffel. De knuffel voelt fijn. Heel vertrouwd. Na zeker 30 seconden laat koen los. " Ik vond het eigenlijk helemaal niet erg, echt niet" zeg ik om hem gerust te stellen. Voordat Koen wat kan zeggen ga ik verder met mijn volgende zin. "I-ik v-vond het E-eigenlijk wel..... F-fijn.." hakkel ik. Zo dat is eruit denk ik opgelucht. "Dankjewel,.. d-dat je niet boos bent" zegt koen. En  Ik vond het ook f-fijn" voegt hij daar aan toe. Ik reageer niet. Ik schuif dichter bij hem. Onze hoofden komen dichter bij elkaar. Ik kijk in zijn ogen. Die opgeluchte blik. We komen dichter bij elkaar. Onze lippen raken elkaar. We zoenen!!!. Deze keer nuchter, nou ja een beetje dan. Koen trekt mij op zijn schoot. We blijven zoenen. Ik stop even en kijk hem aan. Oke ik ga het gewoon zeggen denk ik. " Zijn we dan nu Koebbie?" Vraag ik glimlachend. " Ja! Maar wel in het geheim" zegt hij met een glimlach op zijn gezicht. Ik zie de verliefdheid in zijn ogen. Zijn ogen stralen en die van mij ook. We zoenen verder.

Verder hadden ze een hele gezellige middag;) jullie kunnen zelf wel bedenken wat hier is gebeurd hahah