Hold On (ongoing)

Chapter 17 - Stuffed Toy

Napansin ko ang pagiging uneasy ng katabi ko kaya napasulyap ako sa kanya. He fixed his gaze forward, unblinking, as his throat tightened and his Adam's apple shifted up and down in a steady rhythm. My eyes traced his gaze, and a lump formed in my throat. I quickly turned away, focusing intently on my phone to avoid the tension.

I suddenly grew restless as time seemed to crawl and the movie dragged on. I felt an urge to leave the theater, step outside the mall, and breathe in some fresh air.

Horror naman itong pinapanuod namin pero bakit may mukbangan na nagaganap? Did I miss something in the movie?

Mahina kong hinila ang sleeve ng suot niyang polo para kuhanin ang atensyon niya. "Rhett. . ."

"Hmm?" kumurap siya at lumingon sa akin.

"Cr muna ako."

"Samahan na kita."

"Ha?" magkasalubong ang kilay na tanong ko sa kanya.

He swallowed when he realized what he said. "I mean. . . ingat ka, hintayin kita rito."

I nodded and left. Nagmamadali akong pumasok sa isang bakanteng cubicle.

Nakaramdam ako ng kaginahawaan nang mailabas ko na ang kanina pa pinipigilan. Pagkatapos ko ay humarap ako saglit sa salamin at naghugas ng kamay. I stared at my reflection; marahas akong napailing-iling nang muling pumasok sa isip ko ang ginagawa ng nasa harap namin kanina kasunod n'on ang nangyari noong isang gabi sa loob ng kwarto ko.

Naghilamos ako para mahismamasan 'tsaka lumabas para bumalik na sa loob ng sinehan.

"Excuse. . ." nakayuko akong naglakad hanggang sa makarating ako sa tabi ni Rhett.

I heard gasp from the crowd along with the dramatic music of the movie. Saktong pag-angat ko ng tingin sa screen ay saka naman lumabas ang nakakakilabot na mukha ng batang babae. Nanlaki ang aking mga mata at parang lumabas ang kaluluwa ko sa aking katawan. Pero bago pa man ako makatili ay siniksik na niya ako sa kanyang leeg.

Since then, I've never attempt to raise my head again until the movie ends.

Tinatawanan lamang ako ni Rhett nang mag-rant ako sa kanya paglabas namin.

"Tumigil ka nga sa katatawa!" I exclaimed annoyingly. "Hindi ba sila aware na maraming tao ang nadidistract dahil sa ginagawa nila? They should've get a room instead of making out in the middle of the crowd!"

"Don't mind them. They're just so inlove with each other kaya siguro hindi na nila iniisip kung may mga nakakakita sa ginagawa nila. Kung gusto mo ipaparanas ko rin 'yon sayo." natatawa niyang litanya.

Na-i-stress ko siyang inirapan at mahinang kinurot sa tagaliran na sinalag niya naman. Naiirita sa tono ng pagtawa niya ay binilisan ko ang lakad ko para makalayo sa kanya.

I never thought that being crazy inlove with someone means being unconcious on what's going on around. Hindi ko nga ma-imagine ang sarili kong makipaghalikan sa gitna ng maraming tao.

"Where do you want to go next?"

Saka lamang naputol ang pag-iisip ko nang magtanong si Rhett na nasa tabi ko na pala.

Tumingin ako sa paligid para maghanap ng idea kung saan pupunta. Nabuhayan ako ng loob nang mahagip ng mga mata ko ang bookstore sa unahan.