Unaware Feeling (Barkada Series #2)

Kabanata 4

Lagnat

I’m sitting on my desk, resting my chin in my one hand while looking Shire and Rouel in the outside. Dahil nakabukas ang pintuan, kitang kita ko sila mula sa aking kinauupuan. They talk as though they’re the only ones on the world. May tumatawag sa kanila ngunit hindi nila napapansin dahil sa abala ang mga ito sa kanilang usapan. Napapailing nalang nga ang iba, ang iba ay napapangiti nalang sa kanila.

Break time namin at tapos na rin naman kaming kumain kaya naman may kanya-kanya silang ginawa ngayon. Si Erald at Asric ay nasa tabing bintana habang mahinang nag-uusap. Dian, on the other hand, was busy with her phone and occasionally glanced at Erald and Asric. Ang mga kaibigan naman naming lalaki ay umalis. They’re with Ise, and I have no idea where they’re going.

The incident from the other day has caused me to ignore Fallus for the past five days. Sobrang gigil ko rito ay talagang nasampal ko siya.

Sa limang araw na hindi ko pagpansin sa kanya, limang araw na rin tahimik ang buhay ko, ngunit limang araw na rin hindi natatahimik ang isip ko. Hindi kase ako sanay na hindi kausap si Fallus dahil madalas ay nag-aaway kami nito.

Tangina niya talaga! Magkausap  man kami o hindi, hindi parin mawala-wala ang pag-init ng dugo ko sa kanya.

“Fallus texted me.”

When Dian spoke, I glanced quickly from Shire and Rouel to her.

“Pumunta ka raw sa kanila,” she added.

Mabilis na umikot ang aking mata dahil sa sinabi nito. Kung gusto pala niya akong pumunta sa kanila, bakit kailangan pang ibadaan kay Dian ang menasahe niya?

However, I massaged my temple when I remembered I was always ignoring his texts and calls.

“Pumunta ka na roon at baka sakaling gumaling siya.”

Hindi kase ito pumasok magmula kahapon.  Sabi ng mga kaibigan ko ay nilalagnat siya.

“Why? Do I like medicine to you, Dian?” masungit kong tanong.

Tumawa naman ito sabay iling.

“No. Just go there and settle your fights with Fallus. Ako ang nahihirapan sa inyong dalawa kapag nakikita kong hindi kayo nagpapansinan.”

Hindi ko nalang pinansin si Dian at baka mabatukan ko ito.

Bumuntonghininga ako ng malalim pra maiwasan kumulo ang aking dugo. Kita mo itong si Fallus, wala na nga rito napapainit niya pa ang ulo ako.

“Saan ka, Ame?” tanong ni Asric sa akin pagkatapos ng klase.

Kasama niya sina Dian at Erald. Kakain daw sila sa labas. Niyaya ako ngunit mabilis akong umayaw sa mga ito.

“Sa Mars. Sama kayo?”

“Whoa! Bakit naman mainit ang ulo mo? Wala naman dito si Fallus, ah.”

Umirap ako kay Asric. Hindi ko na hinintay ang sunod nitong sasabihin dahil lumabas na ako ng aming silid. Pagkalabas ko ay nakita ko naman naglalakad sina Rouel at Shire. Mukhang may lakad din ang mga ito kaya hindi ko nalang sila pinansin pa. Pagkadating ko sa parking lot ay nakita ko naman si Ise kasama sina Hevo, Reiven at Brady. Hindi pumasok ang mga ito sa huli naming klase at mukhang may lakad din sila.

“Pinsan,” tumambad sa akin ang nakangising mukha ni Reiven pagkabaling ko.

I shortly nodded to them. I already opened my white G-Class Mercedes-Benz door, but I hesitated to get in when the four of them came towards me.

“Nasaan ang iba?” Ise asked.

“Kakain daw sa labas sina Dian, Erald, at Asric. Sina Rouel at Shire naman ay mukhang may lakad din,” I answered in a boring tone.