All Of Me

PROLOGUE

"Ang ganda naman talaga ng anak ko!"

"Dalaga na panganay natin, mama. Sa susunod niyan may boyfriend na"

"Aba, marunong na siya mag-ayos"

"Anong gustong pasalubong ng baby damulag ko?"

"Samahan mo 'ko sa bukuhan, anak. Dadaan tayo sa palengke dahil bibilhin na ni papa ang tinuturo mong laruan no'ng nakaraan"

I cried so hard while remembering may papa's favorite lines. They are all part of my memory now, hindi ko na ulit 'yun maririnig ulit sakanya dahil kinuha na siya.

......

"Anak, iiwan muna kita. Dadalhin ko nalang ang kapatid mo para hindi ka mahirapan, nagkakasakit pa naman 'yun kapag hindi ako nakikita"

"Babalik din si mama. Kukunin kita rito ha"

"Sabihan ko nalang si tatay at nanay na patignan tignan ka rito"

"Kaya mo naman na 'yan, 'nak"

"Ano ka ba? Kaya mo 'yan. May mga kasama ka naman"

For the second time, iiwan na naman ako. This time, kusa na akong iniwan. Hindi ito 'yung pang-iiwan na katanggap tanggap pa. I watched my mama putting her luggage at the back of our van.

Tita Keycee gently rubbing my shoulders to stop me from crying. I watched the van leaving until it's already out of my sight.

"Cyrine, iwan ka muna namin. Dito ko na papatulugin ang mga pinsan mo. Ayos lang ba sa'yo?"

"Hindi na, tita. May mga kasambahay naman akong kasama" I wiped my tears and left.

From that day ako na ang nagmanage ng bahay at lahat ng properties na iniwan ni mama with the help of tita and nanay. Mama left me for a guy, I understand dahil may buhay din naman siya.

"Cyrine, bumaba na galing sa barko ang tito Kino mo! Halika sa bahay!" nagmadali akong sumama kay tita Keycee. Excited na akong matanggap ang pasalubong ko!

I know I can buy it naman pero iba parin kapag bigay sa'yo 'di ba?

All of our family members were there maliban kay mama. All of my second cousins and relatives were also there. Kahit 'yung mga anak ng kapit bahay namin ay nasa bahay nina tatay at nanay.

I was smiling while watching my cousins receiving their pasalubongs. For the boys is a branded jersey and a ball. For the girls is a make up kit for kids and a dress.

"Keofe, last na 'tong sa'yo" nakangiti ang pinsan ko habang tinatanggap ang huling pasalubong na hawak ni tito Kino.

I secretly checked the box and I saw nothing except for some chocolates na ipapamigay mamaya. My smile slowly faded. I acted like I don't really care kung may pasalubong ako o wala kahit ang totoo ay 'yon ang dahilan kung bakit ako nandito.

"Si Cyrine, kuya. Hindi mo siya nabilhan?" kunyari ay wala akong narinig na tanong mula kay tita Keycee. It was so silent that you can almost hear a cricket sound. Kinuha ko ang laruang nilapag ko kanina at umastang walang pakialam.

"Hayaan mo na 'yan, baka kapag binilhan ko ng make up 'yan matutunan pa niyang lumandi" I almost cry pero pinigilan ko.

I waited for a few minutes para magpaalam umuwi. Palabas na ako ng pinto nang tawagin ako ni tita Nimfa, tito Kino's wife.

"Cyrine! Pagpasensyahan mo na ang tito mo" naglabas siya ng pera, it was one thousand pesos and she handed it to me "Bumili ka ng para sa'yo"

I stared at it.

"Hindi na, tita. I can buy. Thank you" ngumiti ako at sumakay na sa kotse.

My papa died when I was ten and mama left when I was twelve. At the age of twelve dapat laruan pa ang hawak ko pero puro papeles at ballpen na ang hinawakan ko. I should be at the park or at the playground pero I was forced to be at the office reading and signing documents.

At the age of thirteen and I was already at high school, ako na ang nagmamanage lahat. I just need nanay and tita Keycee's opinions. Sila lang ang nagpapasahod sa mga trabahador namin. Bawal pa akong maghawak ng pera kasi I'm still a minor.

Hindi na natupad ang pangako ni mama na babalikan niya ako. Nag-uusap nalang kami sa call at ang pinag-uusapan lang ay about sa negosyo. She seems fine at palaging binabanggit ang achievements ng kapatid ko, si Keanna.

"Kelsey, gusto mo bang dito na sa Manila magtapos ng high school?" natahimik ako saglit dahil sa tanong ni mama.

"Uhh. Pag-iisipan ko, ma"

"Iniwan ka nga ng mama mo para sa lalaki, e! Kung iniwan ka ng mama mo, sa tingin mo may tao pa kayang mananatili sa'yo?!" my heart beat stopped for a second. My vision became blurry dahil sa luhang nagbabadya. My hands turned into fist, badly want to punch someone. I closed my eyes really hard to stop myself from crying.

"Get out of my office, lolo" he's my nanay's younger brother. I took a deep and long sighed "I don't want to see you again"

Kailan kaya ako magkakaroon ng kakampi sa nakakapagod na mundo?

-------------

SPREAD LOVE, NOT LEGS! XOXO

AVOID PLAGIARISM

All right reserved
©2024