RAPUNZEL

7.KIZIL

Bir gün daha yaptığım tatilden sonra sonunda okula gelmiştim.

Dün babamlar, Ömer amcalara inmişti fakat ben inmemiştim.Doğal olarak Aral'ı da görmemiştim.

Bugün de görmesem hayatım süper olmaz mıydı?

Okula girdiğimde kantine girdiğim gibi karşıma çıkan kızlarla durmak zorunda kaldım.

3 kızlardı ve arkada iki kız bulunuyordu.İkisi de platin sarıydı.Önde ise kızıl bir kız vardı.

Okulun popüler kızı dedikleri Ayça olsa gerek.

"Buyrun bebekler?" dedim alayla.

"Abi bitane soda verir misin!" dediğimde elime tutuşturduğu sodayı kafama dikerek içtim.

"Aral'la fazla yakınsın." dedi sert bir ses. "Ne o storyler, gülüşmeler, eğlenmeler!"

Şaşırıyormuş gibi ağzımı elimle kapadım. "Ne zaman gülüşmüşüz? Ne zaman şöyle sadece.Kabul edeceğim."

Ulan ben Aral'dan nefret ediyorum! Ne gülüşmesi!

önünden geçmek için bir adım attığımda kolumu tutarak sıktı.

Sinirle elimdeki soda şişesini kızın kafasına indirdim. "Bir erkek için hemcinsine sataşmamayı öğrenmelisin kızıl."

Hızla yere düşerken öfkeli bakan gözlerini bana dikti. "Bittim kızım sen!" platin sarı olan kızlar kızılı çekip kantinden çıkardıklarında gülüşüm büyüdü.

Kantinci abiye dönmemle suratındaki şaşkın ifadeyi görmem bir oldu.

"Abi hala alışamadın mı ya?" dedim isyan ederek.

Her sene birinin kafasında kırardım bir şeyler.Adet gibi olmuştu artık fakat Hasan abi alışamamış bana şaşkınca bakıyordu.

Korkuyla geri gittiğinde sırıttım. "Abi merak etme senin kafanda kırmam.Sen cansın." diyerek attığım öpücük boşa giderek havada süzülürken Hasan abinin şaşkın bakışları arkamda bırakarak sınıfa çıktım.

Sınıfın kapısından içeri girdiğimde "Oo hoşgeldin.Sen okuldan atılmamış mıydın ya? Göz devirerek Osman'a baktım. "Hayır Osman atılmadım ama seni şu camdan dışarı atabilirim."

Pes edermiş gibi ellerini yukarı kaldırdığında arkamı döndüm.

İşte o an Aral'la göz göze geldik.

Umursamadan geçip yerime oturdum ta ki, yanıma kurulana kadar.

"Aral, buradan kalkmanı öneririm." Söylediğim şey üzerine sırıttı.

"Ya kalkmazsam?" Aklıma gelen şeyle söylediği şeyi es geçtim.

"Şu kızıl senin neyin oluyor?" dedim merakla.Kızılın bana sataşma nedeninin ne olduğunu merak ediyordum.

Herkes gibi o da Aral'a aşık ve sahiplenmiş olma ihtimali daha ağır basınca güldüm.

"Kızıl mı?" dedi Aral, ne dediğimi anlamaya çalışarak.

"Okyanus, kızın ismini söylersen anlayacağım."

"Ayça."

Yüzü tiksintiyle bakmaya başladı. "O kaşar mı?"

"Kaşar demeyi kes." dedim öfkeyle.Tamam kız Aral için benimle uğraşmış olabilirdi ama boule söylemesi sinir bozucuydu.

"Kendisi bana takıntılı. 3 sene önce oldu hala peşimde."

"Vay lan!" dedim gülerek. "Kim senin gibi bir malın peşinde üç sene koşsun ki?"

"Bir gün sende koşarsın belki kim bilir." dedi çapkınca gülerek.

"Ben sana sadece tekme atmak için koşarım Aral." söylediğim şey çatık kaşlarla bakmasını sağlarken gülümsedi.

"Beklerim Rapunzel." diyerek göz kırptı.

Ders boştu.Hoca gelmiyordu.Şarkı mırıldanmaya başladım.

"Elleri gider ellerime hep.

Canımı yakar beni severek.

Öyle bir bakar gözlerime

Aklımı yıkan hislerime.

Sen korkma benden sadece

Dinle, derdimi anla ben; karanlıktayım."

Üstümdeki bakışlarını hissederek Aral'a döndüm.

"Ama bu sefer, teni tenime.

Teni tenime ah.." Sesi fazla güzeldi.Gözleri ise bedenimde oyalandı.Rahatsızmış gibi yerimde kıpırdandım.

Çünkü şuan fazla rahatsızdım!

sapık gibi neden beni inceliyordu!?

"Kendimi dejavu yaşıyor gibi hissettim." diye mırıldandığımda ne demek istediğimi anlamayarak "ne?" dedi.

"Sapık var!" diye bağırdım aynı zamanda. "Dejavu olduğunu söylemiştim salak!"

Bütün bakışlar bize döndüğünde şaşırdığım bir şey oldu.

Sınıftaki Uğur, birden Aral'a yumruk attı.

"Kızı rahatsız mı ediyorsun lan!"

Hayır bunun olacağını hesaba katmamıştım!

Hemde hiç!