Sinner 1: Luke Yokiman

Sinner 1: Chapter 11

I WOKE up in sun rays kissing my cheeks from the open curtain on the glass door and the chirping of the birds outside the house.

I didn't move or blink even though the sun's rays were just inches away from my eyes.

Last night. I don't know how many times we did it and what time we did it. Luke won't stop taking me until we become tired, or it's just me? But I didn't feel any regrets for what we did last night. There's nothing wrong with what we did; I'm just confused. I didn't remember that I gave myself to another guy; how come I am not a virgin anymore? I lost some of my memories. What I dreamt last time was just a dream. Or it's my lost memories? But if I lost my memories, how did I lose them? Did I involve myself in an accident?

In my dream last time, who I am there? The one who called the boy love or the one who's staring at the couple behind the tree while crying? I looked like them.

The girl who's calling love to the guy exactly looks like me, and the girl behind the tree also looks like me. Who I am in that dream of mine? The girl in the guy's arms or the girl hiding behind the tree?

"Sweetie?" Napatingin ako kay Luke na hindi ko namalayang nasa harapan ko na pala. Masyado akong nalunod sa pag-iisip ko.

"Are you okay?" He asked when he saw me staring at him.

Napakurap-kurap ako bago marahang tumango.

"Are you sure?"

"Y-Yes." Utal kong sagot,  nagulat ako dahil paos ang boses ko.

Luke's still for a second when he heard my voice before chuckling. Sinamaan ko siya ng tingin pero ang loko umiwas lang ng tingin at nilagay ang tray sa ibabaw ng kama, hindi ko man lang napansin na may dala pala siya.

"Breakfast on bed." Aniya pagkatapos ilapag ang tray sa kama.

Tinaasan ko lang siya ng kilay kaya natawa naman siya. Ang saya-saya niya yata ngayon?

"Come, let me help you." Saad niya ng makitang babangon na ako. Marahan niya akong tinulungang makaupo sa kama.

Itinaas ko ang aking dalawang kamay sa harap niya at nalilito niya naman akong tiningnan.

"Buhatin mo ako." Saad ko at itinuro ang pinto ng banyo. Tumango naman siya na parang naintindihan ang ibig kong sabihin.

Sinubsob ko ang aking mukha sa kaniyang leeg ng buhatin niya ako. "Ang bango mo naman." Hagikhik ko.

Tumawa siya at nagsimula nang maglakad. "Really?" Natatawang tanong niya.

Nakangiti akong tumango-tango habang nanatiling nakasubsob ang mukha sa leeg niya. "You can have me as your breakfast." Nanunuksong tugon niya.

Mabilis naman akong lumayo sa pagkakasubsob sa leeg niya at mabilis na umiling-iling. "Nahhh, I'm still tired."

Malakas naman siyang natawa. "Okay, you still tired. Next time, then."

Akmang sasagot na ako ng biglang tumunog ang cell phone niya. Natigilan siya sa paglalakad bago tumingin sa 'kin at muling nagpatuloy papasok ng banyo.

"I just answer this." Aniya pagkababa niya sa akin at tiningnan ang cell phone niyang tumutunog.

Nakangiti naman akong tumango. Ngumiti rin siya sa 'kin at mabilis akong hinalikan sa labi. Nanlaki ang matang tiningnan ko siya at tinakpan ang labi. Nakangisi siyang kumaway sa 'kin bago isarado ang pinto. Napailing-iling na lang ako sa kapilyohan niya at sinimulan nang maghubad para maligo.

Matapos kong maligo ay problemado kong tiningnan ang pinto ng banyo. Hindi pala ako nakapagdala ng towel at damit. Malalim akong bumuntong hininga at nilibot ang tingin sa kabuuan ng banyo habang nakahubo't hubad. Natigilan ako at napatitig sa isang pinto. Para saan to? Maliit na pinto lang ito, kasya lang ang isang tao at katulad ito ng kulay sa pader, gold. Mabilis ko itong nilapitan at pinihit para buksan. Malapad akong napangiti ng mabuksan ko ito, hindi na ka locked.

Bumungad sa 'kin ang dalawang magkaibang kulay na pinto pagkabukas ko ng pinto. Kulay gold ang nasa kanan at kulay itim naman ang nasa kaliwa. Palipat-lipat kong tinuro ang dalawa hanggang napatigil ito sa kulay gold.

Ikaw muna ang bubuksan ko.

Malapad ang ngiting binuksan ko ang kulay gold na pinto at bumungad sa 'king harapan ang mga, damit? Mabilis kong pumasok at sinuri ang paligid. Walk-in closet to ni Luke, ah. Tiningnan ko naman naman ang pinto. Fuck! Salamin? Kapag nasa loob ka ng walk-in closet hindi mo talaga malalaman na may pinto dito dahil ang pinto niya ay salamin.

"Sweetie? Are you done?" Gulat akong napahawak sa tapat ng puso ko ng marinig ko ang sigaw ni Luke sa tapat ng pinto ng banyo.

Mabilis kong kinuha ang damit ko na nakita ko kanina sa loob ng walk-in closet niya at maingat na lumabas ng walk-in closet at dahan-dahang sinara ang salaming pinto. Sandali pa akong napatingin sa kulay itim na pintuan bago bago tuluyang sinara ang pinto.

"Sweetie?" Muling tawag ni Luke at kinatok pa ang pinto.

"Ano ba?" Naiinis kong tanong at mabilis na sinuot ang damit.

Pagkatapos isuot ang damit at nagdadabog kong binuksan ang pinto.

Dahil sa kaniya hindi ko nalaman kung ano ang nasa likod ng itim na pinto na 'yon.

"Sweetie?" Parang gulat pa na usal niya.

"What?" Tinaasan ko siya ng kilay bago bumaba ang tingin ko sa hawak niya. Damit ko!

"Where did you get the dress that you are wearing?" Naguguluhang tanong niya at tiningnan pa ang suot na damit ko bago bago ang damit na hawak niya.

Kinakabahan man ay tinaasan ko pa rin siya ng kilay para ikubli ang kabang naramdaman ko. "Ano bang pake mo?"

Umuwang ng konti ang labi niya sa sinabi ko bago ako muling hagurin ng tingin at ang damit na hawak niya at umiling-iling. "Your breakfast is ready." Saad na lang niya.

Ngumiti ako bago naunang naglakad sa kama pero wala na do'n ang pagkain ko. Nalilito kong nilingon si Luke na seryosong nakatingin sa 'kin.

Ano ang tinitingin-tingin niya?

"Nasaan na ang breakfast ko?" Nakapamaywang na tanong ko.

Ngumiti naman siya at hinawakan ang kamay ko at hinila patungong terrace. Napaawang naman ang labi ko ng tuluyan na kaming makarating ng terrace. May pabilog na mesa sa gitna at dalawang upuan na magkaharap at sa ibabaw ng mesa ay nakalatag ang breakfast namin. May mga rose petals din sa sahig na nakakalat at pati na din sa mesa at upuan. Mayroon ding lumilipad na petals dahil sa pang umagang hangin at ang mas nakakuha ng pansin ko ay ang tatlong tangkay ng kulay pulang rose sa ibabaw ng mesa. Napatingin ako ako kay Luke na nakangiti habang pinagmamasdan ako.

"Do you like it?" Tanong niya at pinaupo ako sa upuan kung saan nasa harap ang tatlong tangkay ng rosas.

"Did you prepare this?" Namamanghang tanong ko.

"Yes. So, do you like it?" Muling tanong niya at umupo na din sa upuan.

Muli kong nilibot ang tingin sa buong paligid bago siya seryosong tiningnan. Nakangiti siyang nakatingin sa 'kin, halatang hinihintay ang sagot ko.

Umiling ako. "No. I don't like it."