ဝသုန်ကျော်
ဝသုန်တို့အတွက် Posting တွေထွက်လာချိန်သူငယ်ချင်းတွေစုပြီးဆုံတွေ့ဖြစ်ကြ၏။ အားလုံးထဲမှာတောင်တန်းဒေသကိုတာဝန်ကျသူကဝသုန်တစ်ယောက်ထဲ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့ဆုံစားသောက်ပြီးပြန်လာချိန်မှာ ကားကြုံလိုက်လာသူကဘေးခြံကငယ်သူငယ်ချင်းသဲနုဇာ။
သောကြာသမီးပီသတဲ့သဲနုက ပါးစပ်ကနေရောက်တတ်ရာရာတွေကိုအဆက်အပြတ်ပြောနေရင်း လက်ကလည်းဖုန်းကိုပွတ်နေရင်းမှ...။
"ဟယ်...ဟယ်"
ညကျရင်သူ့မိတ်တွေတစ်ယောက်ရဲ့အိမ်ကိုလိုက်ပို့ပေးနိုင်မလားလို့လှမ်းမေးနေတဲ့မေမေ့ကြောင့် အချိန်ကိုတွက်ချက်နေတဲ့ဝသုန်က ဘေးကနေတဟယ်ဟယ်လုပ်နေတဲ့သောကြာသမီးကိုအရေးမလုပ်နိုင်အားသေး။
ညကျရင်ဝသုန်တို့ယောက်ျားလေးတွေက မိုးဟိန်းရဲ့တိုက်ခန်းမှာဝိုင်းဖို့ချိန်းထားခဲ့မိတယ်လေ။ မေမေ့ကိုဘုရားကိုးဆူအိမ်လိုက်ပိုပြီးမှသွားမယ်ဆိုရင် နောက်များကျသွားမလား။
"မေမေကဘယ်အချိန်သွားချင်တာလဲ"
"..."
"ဒါဆို ၈ နာရီလောက်အထိပဲပေါ့နော်။ သားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်းထားတာရှိလို့ပါ"
"..."
"ရပါတယ်မေမေရ၊ မေမေ့ကိုပြန်ပို့ပြီးမှသွားလို့လည်းရပါတယ်၊ အဆင်ပြေပါတယ်"
မေမေ့ဖုန်းချသွားတာနဲ့ လက်မောင်းကိုတဖျတ်ဖျတ်လာရိုက်နေတဲ့သဲနုကို...။
"ဘာဖြစ်နေတာလဲသဲပုရာ...နာတယ်ဟ"
"ဝသုန် ဝသုန်... ဟိုဟာလေ...နင်အခုအချိန်ရတယ်မဟုတ်လားဟင်"
ရလားမမေးဘဲရတယ်မဟုတ်လားအမေးကြောင့်...။
"ခြေတိုသလောက်လမ်းကြောကိုရှည်တယ်။ ဘာလဲ ဘယ်ကိုဝင်ချင်သေးလို့လဲ"
"ငါ့ကိုပန်းဆိုးတန်းဘက်ခဏလေးလိုက်ပို့ပေးပါလားဟယ်၊ နော် သိပ်မကြာပါဘူးဟာ"
"နင့်သိပ်မကြာပါဘူးကဘယ်လောက်လဲ"
"အဟဲ အလွန်ဆုံးမှတစ်နာရီလောက်ပါပဲဟာ...တကယ်ပါ"
