Evcilik Oyunu (ŞebSel-Kaçak Gelinler )

Ceza

Ö: selim, selimm geldik abi 

S:( uyanır) nee 

Ö: geldik şebnemi de uyandır da eve girelim 

S: yok vallahi şuan cırlamasını çekemem kucağıma alırım yardım edin de bi 

A: tamam hadi 

selim şebnemi yavaşça kucağına alır ve eve girerler

Z: neredesiniz siz 

S: ( sessizce) anne biraz daha kısık sesle lütfen ayrıca geldik işte

Z: Allah allah bu kız uyuyor diye ben niye sessiz oluyormuşum 

o sırada şebnem kıpırdanmaya başlar 

S: anne lütfen

Z: uyansın ayrıca niye sen taşıyorsun onu 

Ş: Selimm 

S: uyandı anne tebrikler. Odaya götüreceğim seni şimdi güzelce dinlenirsin 

Z: bana hesap vermeden kimse bir yere gitmiyor 

A: zehra hanım kız rahatsız işte derdiniz nedir sizin

Ö: hakketen zehra teyze az dur 

Z: ben burada neyim pardon da tabi ki hesap verilecek 

S: (sinirle ) anne sabrımı zorlama benim 

Ş: selim beni indirebilir misin artık 

S: indiremem efendim ayağın sargıda odaya çıkıyoruz biz sende ne kadar söylenirsen söylen anne

Z: sen bana karşı mı geliyorsun bu ne cürret 

S: ne mi cürret? 

Selim bir anda salona girer şebnemi koltuğa yatırır. 

Ş: selimmm

S: dur bir şebnem

S: ne cürret anlatayım mı anne sana. Bu "anne" kelimesini sırf sana nasıl hitap etmem gerektiğini bilmediğim için kullanıyorum anladın mı benim. Ya sen beni yıllarca dışladın, bir oğlum var demedin evlenince mi aklına geldim gerçi bütün mesele paraydı dimi. Tamam evimden defol git bende yarın dedemle konuşup mirasın size kalmasını sağlarım beni dinler o. Ama artık huzur ver ve çek git evimden 

Ö: abii sakin ol 

S: olamam özgür anladın mı beni bu zamana kadar bu rahatlıklarına iyi bile dayandım. ( annesine döner) Evimden defolup gidin Zehra İNAN. 

Zehra hanım çantasını da alarak tek bir söz dahi söylemeden evden bir hışımla çıkmıştı. Geriye ise sinirli bir selim ve korku dolu gözlerle onu izleyen Şebnem, Özgür ve Almilla kalmıştı. 

Selim bir anda

S: Sende o yüzüğü takacaksın anladın mı beni

Ş: haydaaa nasıl bana döndün sen ya annenden 

S: Şebnem zaten sinirliyim gelme üstüme.

Ş: allah allah bende sinirliyim sizin yüzünüzden ölüyordum ben, adam akşamına yüzük diyor ya sabır.

Şebnem haklıydı bu konuda bunu çok iyi biliyordu Selim. Söyleyecek sözü olmadığını da biliyordu bu yüzden bahçeye çıkmak onun için en doğru karar olmuştu tabi arkasından da özgür'ün. 

A: Şebnemm

Ş: almilla lütfen 

A: Hayır yüzük ile ilgili değil.