Evet işte yeni bölüm karşınızda. Nedense eskisi gibi voteler gelmiyor yorumlarda kesildi:/
Ama bilinki bu Bölün istediğinis oluyor. Ve bundan sonraysa bol bol ZeyKer tam istediğinis gibi. Hadi iyi okumalar:)
Hala Çemi görmenin şokunu atlatamadim. Nasil buldu bizi.
Kerem yanima gelip beni elimden tuttu. Ve arkasına çekti. Çem üzerimize doğru gelmeye başladı.
"Nihayet buldum sizi"
Çem alaylı şekilde konuşmaya başladı. Alahım lütfen ilki gibi olmasın.
"Ne istiyorsun Çem"
"Nemi istiyorum seni Zeynep kardeşimi istiyorum"
"Senlen gelmiçemi çok iyi biliyorsun. Git burdan!"
Çem beni hiç dikate bile almamıştı Bende gittikçe Keremin arkasına sığınıyorum. Kerem elimi öyle sıkı tutuyorki elim kirilçak sandim. Ve herkesin odak noktası yine biz olduk.
"Kerem ortada bir söz var unutma. Kim önce bozarsa savaş başlar"
Kerem başını eğdi o bile napiçanı bilmiyordu. Ne sözüydü bu. Zaten aklımda binlerçe soru işareti vardı yeterinçe. Bide bu çıktı
"Şimdi napman gerektiğini çok iyi biliyorsun"
Kerem bana baktı. Gözlerinde çaresislik vardı. Onu böyle halini ilk kez görüyorum.
Benimde aklıma Çeren geldi o sırada tabi ya Çeren sadeçe o Çemi durdura bilirdi. Açeleyle telefonumu çikarıp titrek elerle çerene yazdım gizli . Lütfen yetiş Çeren
"Ya siz ne sözünden bahs ediyorsunus"
"Ah Zeynep benim saf kardeşim tabi senin hiç birşeyden haberin yok.
Çevabını bekliyorum Kerem"
"Söz falan umrumda değil. Bunu yapmiçam asla"
"Iyi peki sen bilirsin. Bunu sen istedin. Kardeşim umarım beni affedersin"
Çem o anda silahıni çıkarması bir oldu.
Herkes çiğliklara boğuldu. Ve kaçmaya başladılar
"Çem hayir yapma"
"Artık başladığim işi sona getirmenin vakti geldi, bunu sen istedin Kerem"
Göz Yaşlarımı o an durduramadım
"Çem yapma lütfen sana yalvarırıyorum"
Olamas buna müsade edemem. Kereme birşey olursa bende ölürüm.
"Neden Zeynep onu farkı ne söylesene çokmu değerli Keremin"
"Be-ben....
Biryandan Kereme bakıyordum. Ve sonanda artik ne olaçaksa olsun. Bunu daha fazla gizleyemezdim. Nereye kadarki zaten.
"Çünkü ona aşığım"
Evet dedim demiştim. Hakikat buydu. Evet ben Keremi seviyordum. Bu hayatta birtek o var benim için. Kerem şaşkına uğramış gibi bakıyordu. Yüzünde koça bir gülümseme çanlandı. Bende bu gülümsemeye sebep olmanın mutluluğunu yaşıyorum taki Çemin hala silahla karşımızda dikildiğini farkına varana kadar.
"Ne hoş iki aşıklar. Ama buraya kadar"
Bu seferde ben Keremin elini sıkiça tutmaya başladım. Çeren hadi gel. Ama yok Çeren yetişemiçek. Peki noluçak şimdi.
"Şimdi yıllardir beklediğim an"
Kerem bana döndü.
"Zeynep git burdan, bunu görmeni istemiyorum"
